Γιατί εμείς είχαμε καπετάνιο τον Κολοκοτρώνη. Ήτανε τότες ένας Παππουλάκος τον ελέγανε κι έβγαλε λόγο. Ήρθε στο χωριό μας και τους λέει, Γλέπετε κείνα τα σπίτια κει πάνω, είναι δυο σπίτια. Μια μέρα θα λαλήσουνε χουχουμάρες. Κι όπως τόειπε έγινε. Κι είπε πετάξτε τα τουφέκια να ησυχάσουμε. Κάπου ήταν …
Γιατί εμείς είχαμε καπετάνιο τον Κολοκοτρώνη. Ήτανε τότες ένας Παππουλάκος τον ελέγανε κι έβγαλε λόγο. Ήρθε στο χωριό μας και τους λέει, Γλέπετε κείνα τα σπίτια κει πάνω, είναι δυο σπίτια. Μια μέρα θα λαλήσουνε χουχουμάρες. Κι όπως τόειπε έγινε. Κι είπε πετάξτε τα τουφέκια να ησυχάσουμε. Κάπου ήταν ο Κολοκοτρώνης με το στρατό του. Τον απαντήσανε. Στ’ άλογο ο Κολοκοτρώνης. Τι είπες; Πετάχτε τα τουφέκια. Και τον εσκότωσε τον Παππουλάκο. Τον είχαν βαλμένο οι Τούρκοι τον Παππουλάκο.
ωάννης Λάγκας, 106 ετών
[Βασιλική Λάγκα-Καστραντά 76 ετών
Μαρία Βελισσάρη, 85 ετών΄
Ήταν παρούσες στη συνέντευξη]
Η διήγηση αφορά στον μοναχό Ευγένιο γνωστό ως Παπουλάκη
και όχι στον μοναχό Χριστόφορο Παναγιωτόπουλο, τον επονομαζόμενο Παπουλάκο (1770; - 1861) που εναντιώθηκε στην απόσχιση της Ελληνικής Εκκλησίας από το Πατριαρχείο αλλά και στον Όθωνα και συνελήφθη από τον Γενναίο Κολοκοτρώνη.
Η διήγηση αφορά τον Παπουλάκη, δηλαδή τον μοναχό Ευγένιο από την Ιθάκη ή τη Ζάκυνθο, που επονομάσθηκε και Αγιοπατέρας. Ο μοναχός Ευγένιος με τη δράση του στα χρόνια της επιδρομής του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, γύρω στα 1825, δημιούργησε πολλά προβλήματα στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Δολοφονήθηκε εν τέλει από τους Τούρκους στις 14-9-1826. Επίσης, το ίδιο παρωνύμιο είχε αποδοθεί και στον άγιο Ιωακείμ τον Ιθακήσιο, οποίος εορτάζει την ημέρα της κοιμήσεώς του, στις 2 Μαρτίου 1868.
ΓιατονΠαπουλάκητηςπαράδοσης
δες το βιβλίο του Άννινου
https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/a/8/e/metadata-454-0000025.tkl&do=91085_w.pdf&pageno=2&width=1031&height=728&maxpage=53&lang=el
δες την αναφορά του Λασκαράτου (στο τέλος του κειμένου)
https://roides.wordpress.com/2011/03/03/3mar11/
Αναφέρεται σε αυτόν και ο Φωτάκος.
Επίσης βλ. http://users.sch.gr/fstav/epanastasis/epanastasis33.html
Ιστορία τής Ελληνικής Επαναστάσεως Σπυρίδων Τρικούπης Τόμος Δ'
«Πρό ενός ήμισυ έτους ανεφάνη κατά τά Τριπόταμα τής επαρχίας Γαστούνης ασκητής καταγόμενος εξ Ιθάκης καί κοινώς λεγόμενος διά μέν τό μικρόν ανάστημά του Παπουλάκης, διά δέ τήν πολλήν αρετήν του Αγιοπατέρας. Τόν ασκητήν τούτον συνώδευεν ασκήτρια θαυμάζουσα καί εξυμνούσα τήν οσιότητα τού βίου του. Διαδοθείσης τής φήμης τής αγιότητος τού Παπουλάκη, προσήρχοντο καθ' ημέραν Χριστιανοί αιτούμενοι τάς ευχάς του καί προσφέροντες αυτώ χάριν ευλαβείας δώρα. Ο Παπουλάκης, επί λόγω ότι ήθελε νά οικοδομήση επί τής θέσεως εκείνης μονήν, δέν απεποιείτο τά προσφερόμενα, καί έκτισε τήν μονήν του, καί οι μέν χωρικοί ευλαβεία κινούμενοι δέν έπαυαν φέροντες αναθήματα, αυτός δέ απεταμίευεν, ως απαρνηθείς δέ τά εγκόσμια καί αφωσιωμένος εις τά θεία σπανίως εφαίνετο, καί εδέχετο τούς προσερχομένους η γυνή διηγουμένη τήν ισάγγελον πολιτείαν καί τάς θείας οράσεις αυτού. Δέν έπαυε δέ εξ ονόματός του καί νά παρηγορή τούς φοβουμένους τούς Τούρκους λέγουσα, ότι ο Ύψιστος απεφάσισε τήν καταστροφήν τών ασεβών, καί ότι απεκάλυψε τώ πιστώ του θεράποντι, Παπουλάκη, τήν ημέραν, καθ' ήν θά ωδήγει αυτός τούς Έλληνας εις εκτέλεσιν τής Θείας Βουλής βαστών μόνον ρόπαλον.
Επίστευαν οι απλοί τούς λόγους τής γυναικός, καί ο Παπουλάκης, φωτιζόμενος υπό τών ανακαλύψεων αυτής, εθεωρήθη μετ' ολίγον, εξ ών έλεγεν, ως λαβών θεόθεν καί τό διορατικόν χάρισμα. Τόσον δέ ηύξησεν η πρός αυτόν ευλάβεια τού κοινού, ώστε ουδείς ετόλμα νά δείξη ότι εδυσπίστει εις τήν αγιότητά του. Όλοι δέ, όσους έκρινεν αξίους τής παρουσίας του, ίσταντο ενώπιόν του ασκεπείς, καί εσταυρωμένας κρατούντες τάς χείρας ηκροάζοντο όσα έλεγεν ως θεόπνευστα. Εν τοσούτω, ακούσας ο Ιβραήμης επί τής πορείας του τά φημιζόμενα περί τού ανδρός, καί κυρίως περί τών θησαυρισμάτων αυτού, έστειλεν έν σώμα εις Τριπόταμα, όπερ επιπεσόν αίφνης ήρπασεν όλα τά εκεί αναθήματα, έκαυσε τήν μονήν, συνέλαβε τόν ασκητήν καί τήν ασκήτριαν, καί τόν μέν έσφαξε, τήν δέ εδημοπράτησε.
Γιατί εμείς είχαμε καπετάνιο τον Κολοκοτρώνη. Ήτανε τότες ένας Παππουλάκος τον ελέγανε κι έβγαλε λόγο. Ήρθε στο χωριό μας και τους λέει, Γλέπετε κείνα τα σπίτια κει πάνω, είναι δυο σπίτια. Μια μέρα θα λαλήσουνε χουχουμάρες. Κι όπως τόειπε έγινε. Κι είπε πετάξτε τα τουφέκια να ησυχάσουμε. Κάπου ήταν … - Identifier: 373381
Internal display of the 373381 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
