Τεκμήρια 1 εώς 2 από 2
- Φάε νύφ' ζουμί, -Καλά ν΄ και τα κοψίδια.
- Ψηφιακό τεκμήριο
- Ελληνικά
- τορνέσι-τρώγω
- Μη προσδιορισμένη
- Συρτάρι 62
- 62
- τρώγω
- Λ.Α. αρ. 2740, σελ. 17, Βασιλείου Π. Παυλίδου, Παραμυθιά, 1963.
- 2740
- 1963
- Αρχείο Χειρογράφων
- Κοψίδια λέγονται τα πλύ μικρά κομμάτια κρέατος (τα μεγάλα ντάκοι). Παλαιότερον το λιγοστό άλλωστε κρέας, εκόπτετο σε πολύ μικρά τεμάχια, τα οποία ετρώγοντο με την βοήθειαν του κουταλιού. Ένα συνηθισμένο φαγητό ήτο να γίνεται το κρέας κοκκινιστό- με μικροσκοπικά κοψίδια βέβαια- αντί δε λαδιού, καβουρντισμένο αλεύρι που τόλεγαν πλόσμο. Λάδι ελάχιστο με το αδράχτι ριγμένο. Διότι με την φτώχεια του παλιού καιρού, (αστραπή να βαρούσε εκείνους που τον υμνούν), οι φτωχοί γέμιζαν μια μισοκάρα ή οκάρα μπουκάλα λάδι κάθε Πάσχα και έβαζαν το αδράχτι στην μπουκάλα και από κει βουτούσαν το αδράχτι στπ φαγητό που λίγδωνε περίσσια (5-10) σταγώνες. Έτρωγαν δε όλοι μαζί, ή 4-5 από το ίδιο ζάνι ή σαχάνι (χάλκινο πιάτο), οπότε οι πιο πολλοί συνήθως ο πατέρας κι ο παππούς, κυνηγούσαν τα κοψίδια, όλοι δε έτρωγαν γιαστικά και αμάσητα, διότι ο καθυστερών έμενε νηστικός. Η καλή αγωγή επέβαλε όπως τα μικρά παιδιά και η νύφη αφήνουν τα κοψίδια για τους μεγάλους, πλην πολλάκις έκαναν τον βλάκα, χάριν του ίδιου του συμφέροντος. Η παροιμία λέγεται όταν κανείς κάνει ότι δεν καταλαβαίνει διά να επιτύχη προσωπικά οφέλη.
- Παυλίδης, Βασίλειος Π.
- Θεσπρωτία
