Α.Α. Παπαδόπουλος, Φρασεολογικά, Λεξικογρ. Δελτίο, έτος Ε (1950), σ. 35.
Φρασεολογικά, Λεξικογρ. Δελτίο, έτος Ε
1950
Η παρατήρησις ότι ανορθούνται αι τρίχες της γαλής εις περίπτωσιν φόβου ή οργής έδωσεν αφορμήν εις την γένεσιν της φράσεως μου σηκώνεται η τρίχα ή οι τρίχες= αισθάνομαι φρίκην δια τρομερόν τι άκουσμα ή θέαμα. Την αυτήν έννοιαν κφράζουν και τα ρήματα ανατριχώ εις την μεσσαιωνικήν και ανατριχιάζω εις την νέαν Ελληνικήν.
Και το μεν αίσθημα της ανορθώσεως των τριχών εις τον άνθρωπον είναι πλασμικόν, φυσικόν όμως είναι το αίσθημα του ρίγους. Τούτο δε εν συνδυασμώ με το πλασματικόν αίσθημα της ανορθώσεως των τριχών, η οποία κατά την έννοιαν της δεινώσεως συνεπάγεται τρόπον τινά και του δέρματος την σύσπασιν και ανόρθωσιν, έγινεν αιτία να γεννηθή η συνώνυμος φράσις μου σηκώνεται το πετσί ή η πέτσα. Την έννοιαν αυτήν εξέφραζαν οι παλαιοί δια του φρίττω.
