Κατά την παράδοσιν κάποια, τρεις μήνες μετά τον γάμον της, έκαμε παιδί και επειδή ο άντρας της ημφισβήτησε την πατρότητα, του είπε: τρεις μήνες που μ'έχεις γυναίκα, τρεις που σ' έχω άντρα και τρεις πούναι το παιδί, εννιά, σωστός ο καιρός του να γεννηθή.
Η παροιμία λέγεται για να σατυρίση μπουνταλάδες που δέχονται ξένη σπορά για δική τους. Αλλά και δια να σατυρίση εκίνε που παντρεύονται έγκυες και ο γάμος καλύπτει την ντροπή, απ' όπου κι αν προέρχεται το μικρό.
