Ειρηνικό

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Ειρηνικό
  4. 721
  5. Ακρίτα
  6. Κιλκίς
  7. Κιλκίς
  8. "Καλύβια". Από το 1952 ονομάζεται Ειρηνικό. Ο μόνιμος συνοικισμός συγκροτήθηκε περίπου το 1941. Πριν υπήρχαν λίγες πρόχειρες καλύβες από καλάμια κτηνοτρόφων που πρωτοεγκαταστάθηκαν στην περιοχή από το 1919 και μετά.
  9. Όλοι οι μόνιμοι κάτοικοι του Ειρηνικού είναι Σαρακατσάνοι
  10. Παλαιότερα, όπως και τώρα μιλούσαν την ελληνική με ιδιωματισμό
  11. Δεν υπήρχαη. Μόλις το 1917 λειτούργησε η εκκλησία του χωριού.
  12. Δεν υπήρχαν. Το 1984 δημιουργήθηκε νεκροταφείο.
  13. Ιδιωτικό από το 1949 - 50 περίπου και δημόσιο από το σχ. έτος 1959 - 60.
  14. Η κτηνοτροφία κυρίως αλλά και η γεωργία
  15. Σιτάρι, κριθάρι, αραβόσιτος
  16. Για αυτοκατανάλωση προορίζονταν το κριθάρι και ο αραβόσιτος (ζωοτροφή) και για το εμπόριο το σιτάρι (εκτός φυσικά από μια ποσότητα που κρατούσαν για να φτιάχνουν ψωμί)
  17. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες. Νέες υπάρχουν οι εξής: τριφυλλοκαλλιέργεια από το 1950, τευτλοκαλλιέργεια από το 1967, βαμβακοκαλλιέργεια από το 1958 και καπνά από το 1963.
  18. Όχι
  19. Ναι, μέχρι το 1932 που παραχωρήθηκαν στις κοινότητες
  20. Από 50 στρέμματα και πάνω
  21. Τέτοιους μεγάλους κλήρους είχαν περίπου 10 οικογένειες
  22. Ο μέσος γεωργικός κλήρος σήμερα είναι 50 στρέμματα
  23. Ναι (πρόβατα, κατσίκια, άλογα. Τα κατσίκαι όμως ελάχιστα)
  24. Από το 1968
  25. Υπήρχε ένα τσελιγκάτο. Τώρα δεν υπάρχει.
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Τους κοινοτικούς φόρους στην κοινότητα. Επίσης το δέκατο από τα σιτάρια στην κοινότητα και φόρους κατά κεφαλή ζώον πάλι στην κοινότητα
  30. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις. Μόνο ο τσέλιγκας ξεχώριζε και έκανε χρέη παρέδρου.
  31. Ναι. Η προσωπική εργασία συνήθως για βελτίωση δρόμων.
  32. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από 18 μέχρι 60 ετών. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  33. Τον τιμωρούσαν με χρηματικά πρόστιμα (η κοινότητα). Δηλαδή πλήρωνε τα οφειλόμενα ημερομίσθια στο κοινοτικό ταμείο.
  34. Ναι, η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο σε όλες τις γεωργικές εργασίες αλλά και στις κτηνοτροφικές (θέρος, τσάπισμα, κούρεμα ζώων).
  35. Στην κατασκευή καλυβιών
  36. Όχι, στον ίδιο βαθμό όπως και μεταξύ των ανδρών. Κυρίως στις γυναικείες δουλειές (πλύσιμο μαλλιών, αργαλειός κλπ)
  37. Συνήθως μια οικογένεια την αποτελούσαν περίπου 10 μέλη: πατέρας, μητέρα, παιδιά, πατέρας του άνδρα, μητέρα του άνδρα και αδέλφια του άνδρα.
  38. Πατέρα και μάνα
  39. Παππού
  40. Γιαγιά και βάβά
  41. Παππού
  42. Γιαγιά ή βαβά
  43. Αγγόνια
  44. Αγγόνια
  45. Με το μικρό τους όνομα
  46. Με το μικρό τους όνομα
  47. Όχι
  48. Όχι
  49. Με το μικρό τους όνομα
  50. Θείο ή μπάρμπα ή λαλά
  51. Θεία
  52. Θείο ή μπάρμπα ή λαλά και Θεία
  53. Με το μικρό τους όνομα
  54. Με το μικρό τους όνομα
  55. Όχι
  56. Δεν υπήρχε διάκριση
  57. Διπλάρικα
  58. Συμπεθέρους
  59. Πατέρα
  60. Μάνα
  61. Τον αδελφό αφέντη, την αδελφή κυρά
  62. Πεθερό ή παππού
  63. Πεθερά ή γιαγιά
  64. Με το μικρό τους όνομα
  65. Με το μικρό του όνομα
  66. Με το μικρό του όνομα
  67. Με το μικρό του όνομα
  68. Νύφη
  69. Νύφη
  70. Με το μικρό τους όνομα
  71. Στο πρώτο αγόρι το όνομα του παππού από τον πατέρα και στο πρώτο κορίτσι της γιγγιάς από τον πατέρα. Στα υπόλοιπα παιδιά μπορύσε ο νονός να δώσει όποιο όνομα ήθελεο ο ίδος αλλά συνήθως έδινε ονόματα από το σόι της μητέρας αλλά και του πατέρα.
  72. Κουβαλούσαν τα ξύλα και το νερό μαζί με τους άνδρες, βοηθούσαν στο κούρεμα και στο άρμεγμα των ζώων. Φρόντιζαν και το τάισμα των ζώων.
  73. Θέριζαν και τσάπιζαν τα χωράφια (μαζί με τους άνδρες)
  74. Βοηθούσαν στο κούρεμα, στο άρμεγμα και τάισμα των ζώων
  75. Το όργωμα, το φύλαγμα (βοσκή) των ζώων
  76. Τα αγόρια από 13 ετών βοηθούσαν στην κτηνοτροφία (φύλαγμα ζώων, άρμεγμα κλπ) και τα κορίτσια από 8 ετών βοηθούσαν στις δουλειές του σπιτιού (σκούπισμα κλπ).
  77. Ούτε ανάλγα με την ηλικία, ούτε πρώτα τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια. Συνήθως παντρεύονταν πρώτα τα κορίτσια αλλά όχι πάντα.
  78. Ως κανονική ηλικία γάμου θεωρούσαν για τις γυναίκες τα 18 - 22 έτη και για τους άνδρες τα 20 -24. Ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα,αλλά όχι συνηθισμένο.
  79. Ο γαμπρός και η νύφη σπάνια ήταν από το ίδιο χωριό. Δεν διάλεγαν από συγκεκριμένα χωριά τους γαμπρούς και τις νύφες. Συνήθως προτιμούσαν να συμπεθερέψουν με ονομαστό σόι.
  80. Το ζευγάρι εγκαθίστατο στο πατρικό του γαμπρού. Μετά από 1 - 2 χρόνια όμως εγκαθίστατο σε δικό του σπίτι που συνήθως δεν ήταν προίκα της νύφης.
  81. Ναι, συνέβαινε ζούσαν, εργάζονταν, έτρωγαν μαζί και κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη. Κάθε ζευγάρι όμως μετά 1 - 2 χρόνια που αποκτούσε παιδιά πήγαινε σε δικό του σπίτι.
  82. Τη μοίραζαν
  83. Χώριζαν και όταν πέθαινε ο πατέρας και όταν παντρεύονταν και μετά. Μπορούσαν να επισπεύσουν το χωρισμό των αδελφών τυχόν μαλώματα μεταξύ συνυφάδων
  84. Ο μικρότερος γιός
  85. Όταν δεν είχε αγόρια και συνήθως τον άνδρα της μικρότερης θυγατέρας.
  86. Πήγαιναν
  87. Για το μικρότερο
  88. Δεν έγραφε στο όνομα του γαμπρού την περιουσία αλλά τη διαχειριζόταν ο γαμπρός
  89. Δεν έπαιρνε ο γαμπρός το επώνυμο του πεθερού. Κρατούσε το δικό του. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρ τους. πχ ο Χρήστος Φωτίου πήγε σώγαμπρος στον Παναγιώτη Κουκουγιάννη. Το επώνυμό του παρέμεινε Φωτίου και των παιδιών του το ίδιο.
  90. Δεν παντρεύονταν μεταξύ τους μέχρι και τρίτα ξαδέλφια. Μεταξύ πρώτων εξαδέλφων δεν υπήρξε περίπτωση γάμου.
  91. Ναι
  92. Μπορούσαν. Αρκεί να μην ήσαν συγγενείς μέχρι και τρίτα ξαδέλφια.
  93. Όχι
  94. Ο νονός του γαμπρού
  95. Το πρώτο το βάφτιζε ο νονός και τα υπόλοιπα συγγενείς του νονού. Μπορούσαν όμως όλα τα παιδιά μιας οικογένειεας να είχαν τον ίδιο νουνό.
  96. Δεν άλλαζαν κουμπάρο αλλά αν τύχαινε τέτοια περίπτωση προτιμούσαν να είναι κάποιος συγγενής
  97. Απαγορεύονταν
  98. Όχι
  99. Όταν δεν ήταν συγγενείς και ήθελαν να συγγενέψουν (να γίνουν "μπρατίμια")
  100. Ήταν σαν αδέλφια και αν ήταν αντίθετου φύλλου δεν μπορούσαν να παντρευτούν
  101. Μπορούσαν να γίνουν αδελφοποιτοί όχι μόνο άνδρες μεταξύ τους αλλά και γυναίκα με γυναίκα και γυναίκα με άνδρα
  102. Ναι
  103. Προφορικά. Προικοσύμφωνο δεν έκαναν.
  104. Όχι
  105. Ναι. Περίπου 70 χιλιάδες.
  106. Όχι
  107. Ναι
  108. Πρόβατα ή άλογα
  109. Όλα έπαιρναν την ίδια προίκα
  110. Όχι
  111. Δεν μεταβιβαζόταν ειδικά ως προίκα στις κόρες της. Την προίκα της μητέρας μαζί με την υπόλοιπη περιουσία του πατέρα την κληρονομούσαν όλα τα παιδιά ή αποτελούσε μέρος της προίκας.
  112. Και τα αδέλφια βοηθούσαν στην προίκιση των κοριτσιών. Σε περίπτωση θανάτου του πατέρα αναλάμβαναν την προίκιση τα αδέλφια.
  113. Σπάντια ζητούσε ενώ είχε δικαίωμα
  114. Παρέμενε στον άνδρα της
  115. Όχι
  116. Η μεταβίβαση της πατρικής περιουσίας στα αγόραι γινόταν όταν αυτά παντρεμένα πλέον έφευγαν από το πατρικό σπίτι για να πάνε στο δικό τους.
  117. Όχι, τα αγόρια κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
  118. Μικρότερο
  119. Προφορικά
  120. Γινόταν με λαχνό, μεταξύ αδελφών αλλά σπάνια όταν υπήρχε διαφωνία ως προς το ποιό κομμάτι της κληρονομιάς θα πάρει ο καθένας (προέκυπτα διαφωνία πάνω στην ποιότητα και την τοποθεσία των χωριαφιών ή την ράτσα των ζώων).
  121. Μικρότερο μερίδιο απ΄ ότι σε κάθε παιδί. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις που το μερίδιο ήταν ίσο.
  122. Κανένας άλλος δεν είχα κληρονομικά δικαιώματα
  123. Οι κόρες του
  124. Όχι τον κληρονομούσε ο πατέρας του παιδιού που ήταν και αδελφός αυτού που άφηνε την κληρονομιά (αν φυσικά δεν υπήρχε χήρα). Το ίδιο συνέβαινε και με τον αδελφό της μητέρας. Κληρονομούσαν εξαδέλφια του.
  125. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά
  126. Παιδιά αδελφών. Αν δεν είχαν τότε έπαιρναν κοντινών ή μακρινών συγγενών.
  127. Τα ίδια που θα είχε ένα πραγματικό παιδί