- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Ειρηνικό
- 721
- Ακρίτα
- Κιλκίς
- Κιλκίς
- "Καλύβια". Από το 1952 ονομάζεται Ειρηνικό. Ο μόνιμος συνοικισμός συγκροτήθηκε περίπου το 1941. Πριν υπήρχαν λίγες πρόχειρες καλύβες από καλάμια κτηνοτρόφων που πρωτοεγκαταστάθηκαν στην περιοχή από το 1919 και μετά.
- Όλοι οι μόνιμοι κάτοικοι του Ειρηνικού είναι Σαρακατσάνοι
- Παλαιότερα, όπως και τώρα μιλούσαν την ελληνική με ιδιωματισμό
- Δεν υπήρχαη. Μόλις το 1917 λειτούργησε η εκκλησία του χωριού.
- Δεν υπήρχαν. Το 1984 δημιουργήθηκε νεκροταφείο.
- Ιδιωτικό από το 1949 - 50 περίπου και δημόσιο από το σχ. έτος 1959 - 60.
- Η κτηνοτροφία κυρίως αλλά και η γεωργία
- Σιτάρι, κριθάρι, αραβόσιτος
- Για αυτοκατανάλωση προορίζονταν το κριθάρι και ο αραβόσιτος (ζωοτροφή) και για το εμπόριο το σιτάρι (εκτός φυσικά από μια ποσότητα που κρατούσαν για να φτιάχνουν ψωμί)
- Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες. Νέες υπάρχουν οι εξής: τριφυλλοκαλλιέργεια από το 1950, τευτλοκαλλιέργεια από το 1967, βαμβακοκαλλιέργεια από το 1958 και καπνά από το 1963.
- Όχι
- Ναι, μέχρι το 1932 που παραχωρήθηκαν στις κοινότητες
- Από 50 στρέμματα και πάνω
- Τέτοιους μεγάλους κλήρους είχαν περίπου 10 οικογένειες
- Ο μέσος γεωργικός κλήρος σήμερα είναι 50 στρέμματα
- Ναι (πρόβατα, κατσίκια, άλογα. Τα κατσίκαι όμως ελάχιστα)
- Από το 1968
- Υπήρχε ένα τσελιγκάτο. Τώρα δεν υπάρχει.
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Τους κοινοτικούς φόρους στην κοινότητα. Επίσης το δέκατο από τα σιτάρια στην κοινότητα και φόρους κατά κεφαλή ζώον πάλι στην κοινότητα
- Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις. Μόνο ο τσέλιγκας ξεχώριζε και έκανε χρέη παρέδρου.
- Ναι. Η προσωπική εργασία συνήθως για βελτίωση δρόμων.
- Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από 18 μέχρι 60 ετών. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
- Τον τιμωρούσαν με χρηματικά πρόστιμα (η κοινότητα). Δηλαδή πλήρωνε τα οφειλόμενα ημερομίσθια στο κοινοτικό ταμείο.
- Ναι, η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο σε όλες τις γεωργικές εργασίες αλλά και στις κτηνοτροφικές (θέρος, τσάπισμα, κούρεμα ζώων).
- Στην κατασκευή καλυβιών
- Όχι, στον ίδιο βαθμό όπως και μεταξύ των ανδρών. Κυρίως στις γυναικείες δουλειές (πλύσιμο μαλλιών, αργαλειός κλπ)
- Συνήθως μια οικογένεια την αποτελούσαν περίπου 10 μέλη: πατέρας, μητέρα, παιδιά, πατέρας του άνδρα, μητέρα του άνδρα και αδέλφια του άνδρα.
- Πατέρα και μάνα
- Παππού
- Γιαγιά και βάβά
- Παππού
- Γιαγιά ή βαβά
- Αγγόνια
- Αγγόνια
- Με το μικρό τους όνομα
- Με το μικρό τους όνομα
- Όχι
- Όχι
- Με το μικρό τους όνομα
- Θείο ή μπάρμπα ή λαλά
- Θεία
- Θείο ή μπάρμπα ή λαλά και Θεία
- Με το μικρό τους όνομα
- Με το μικρό τους όνομα
- Όχι
- Δεν υπήρχε διάκριση
- Διπλάρικα
- Συμπεθέρους
- Πατέρα
- Μάνα
- Τον αδελφό αφέντη, την αδελφή κυρά
- Πεθερό ή παππού
- Πεθερά ή γιαγιά
- Με το μικρό τους όνομα
- Με το μικρό του όνομα
- Με το μικρό του όνομα
- Με το μικρό του όνομα
- Νύφη
- Νύφη
- Με το μικρό τους όνομα
- Στο πρώτο αγόρι το όνομα του παππού από τον πατέρα και στο πρώτο κορίτσι της γιγγιάς από τον πατέρα. Στα υπόλοιπα παιδιά μπορύσε ο νονός να δώσει όποιο όνομα ήθελεο ο ίδος αλλά συνήθως έδινε ονόματα από το σόι της μητέρας αλλά και του πατέρα.
- Κουβαλούσαν τα ξύλα και το νερό μαζί με τους άνδρες, βοηθούσαν στο κούρεμα και στο άρμεγμα των ζώων. Φρόντιζαν και το τάισμα των ζώων.
- Θέριζαν και τσάπιζαν τα χωράφια (μαζί με τους άνδρες)
- Βοηθούσαν στο κούρεμα, στο άρμεγμα και τάισμα των ζώων
- Το όργωμα, το φύλαγμα (βοσκή) των ζώων
- Τα αγόρια από 13 ετών βοηθούσαν στην κτηνοτροφία (φύλαγμα ζώων, άρμεγμα κλπ) και τα κορίτσια από 8 ετών βοηθούσαν στις δουλειές του σπιτιού (σκούπισμα κλπ).
- Ούτε ανάλγα με την ηλικία, ούτε πρώτα τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια. Συνήθως παντρεύονταν πρώτα τα κορίτσια αλλά όχι πάντα.
- Ως κανονική ηλικία γάμου θεωρούσαν για τις γυναίκες τα 18 - 22 έτη και για τους άνδρες τα 20 -24. Ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα,αλλά όχι συνηθισμένο.
- Ο γαμπρός και η νύφη σπάνια ήταν από το ίδιο χωριό. Δεν διάλεγαν από συγκεκριμένα χωριά τους γαμπρούς και τις νύφες. Συνήθως προτιμούσαν να συμπεθερέψουν με ονομαστό σόι.
- Το ζευγάρι εγκαθίστατο στο πατρικό του γαμπρού. Μετά από 1 - 2 χρόνια όμως εγκαθίστατο σε δικό του σπίτι που συνήθως δεν ήταν προίκα της νύφης.
- Ναι, συνέβαινε ζούσαν, εργάζονταν, έτρωγαν μαζί και κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη. Κάθε ζευγάρι όμως μετά 1 - 2 χρόνια που αποκτούσε παιδιά πήγαινε σε δικό του σπίτι.
- Τη μοίραζαν
- Χώριζαν και όταν πέθαινε ο πατέρας και όταν παντρεύονταν και μετά. Μπορούσαν να επισπεύσουν το χωρισμό των αδελφών τυχόν μαλώματα μεταξύ συνυφάδων
- Ο μικρότερος γιός
- Όταν δεν είχε αγόρια και συνήθως τον άνδρα της μικρότερης θυγατέρας.
- Πήγαιναν
- Για το μικρότερο
- Δεν έγραφε στο όνομα του γαμπρού την περιουσία αλλά τη διαχειριζόταν ο γαμπρός
- Δεν έπαιρνε ο γαμπρός το επώνυμο του πεθερού. Κρατούσε το δικό του. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρ τους. πχ ο Χρήστος Φωτίου πήγε σώγαμπρος στον Παναγιώτη Κουκουγιάννη. Το επώνυμό του παρέμεινε Φωτίου και των παιδιών του το ίδιο.
- Δεν παντρεύονταν μεταξύ τους μέχρι και τρίτα ξαδέλφια. Μεταξύ πρώτων εξαδέλφων δεν υπήρξε περίπτωση γάμου.
- Ναι
- Μπορούσαν. Αρκεί να μην ήσαν συγγενείς μέχρι και τρίτα ξαδέλφια.
- Όχι
- Ο νονός του γαμπρού
- Το πρώτο το βάφτιζε ο νονός και τα υπόλοιπα συγγενείς του νονού. Μπορούσαν όμως όλα τα παιδιά μιας οικογένειεας να είχαν τον ίδιο νουνό.
- Δεν άλλαζαν κουμπάρο αλλά αν τύχαινε τέτοια περίπτωση προτιμούσαν να είναι κάποιος συγγενής
- Απαγορεύονταν
- Όχι
- Όταν δεν ήταν συγγενείς και ήθελαν να συγγενέψουν (να γίνουν "μπρατίμια")
- Ήταν σαν αδέλφια και αν ήταν αντίθετου φύλλου δεν μπορούσαν να παντρευτούν
- Μπορούσαν να γίνουν αδελφοποιτοί όχι μόνο άνδρες μεταξύ τους αλλά και γυναίκα με γυναίκα και γυναίκα με άνδρα
- Ναι
- Προφορικά. Προικοσύμφωνο δεν έκαναν.
- Όχι
- Ναι. Περίπου 70 χιλιάδες.
- Όχι
- Ναι
- Πρόβατα ή άλογα
- Όλα έπαιρναν την ίδια προίκα
- Όχι
- Δεν μεταβιβαζόταν ειδικά ως προίκα στις κόρες της. Την προίκα της μητέρας μαζί με την υπόλοιπη περιουσία του πατέρα την κληρονομούσαν όλα τα παιδιά ή αποτελούσε μέρος της προίκας.
- Και τα αδέλφια βοηθούσαν στην προίκιση των κοριτσιών. Σε περίπτωση θανάτου του πατέρα αναλάμβαναν την προίκιση τα αδέλφια.
- Σπάντια ζητούσε ενώ είχε δικαίωμα
- Παρέμενε στον άνδρα της
- Όχι
- Η μεταβίβαση της πατρικής περιουσίας στα αγόραι γινόταν όταν αυτά παντρεμένα πλέον έφευγαν από το πατρικό σπίτι για να πάνε στο δικό τους.
- Όχι, τα αγόρια κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
- Μικρότερο
- Προφορικά
- Γινόταν με λαχνό, μεταξύ αδελφών αλλά σπάνια όταν υπήρχε διαφωνία ως προς το ποιό κομμάτι της κληρονομιάς θα πάρει ο καθένας (προέκυπτα διαφωνία πάνω στην ποιότητα και την τοποθεσία των χωριαφιών ή την ράτσα των ζώων).
- Μικρότερο μερίδιο απ΄ ότι σε κάθε παιδί. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις που το μερίδιο ήταν ίσο.
- Κανένας άλλος δεν είχα κληρονομικά δικαιώματα
- Οι κόρες του
- Όχι τον κληρονομούσε ο πατέρας του παιδιού που ήταν και αδελφός αυτού που άφηνε την κληρονομιά (αν φυσικά δεν υπήρχε χήρα). Το ίδιο συνέβαινε και με τον αδελφό της μητέρας. Κληρονομούσαν εξαδέλφια του.
- Αν δεν είχε καθόλου παιδιά
- Παιδιά αδελφών. Αν δεν είχαν τότε έπαιρναν κοντινών ή μακρινών συγγενών.
- Τα ίδια που θα είχε ένα πραγματικό παιδί