Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Είσοδος
EN
Κεντρική πλοήγηση
Αναζήτηση
Default
Graph
Πρόσωπο
Καββαδίας, Γεώργιος
Είδος οντότητας
Πρόσωπο
Φύλο
Άνδρας
Συγγραφέας (593)
[view list]
Και φορτωμένος να μην κ' ο χαμάλης πάντα σκύφτει.
Και χανάλης κ' προπέτης.
Θα χαλάσης σπίτι, για να φκτάσεις σπίτι.
Ούτος τα χαλάσω, παν τα φκιάσω.
Να φκιάτης και να στα χαλούν, χάνεις και την όρεξη.
Όποιος δεν (ένας που δεν) εχάρηκε, τι θες ν' αποζητήσω.
Να σε χαρό δαμάσκηνο, σαν το νερό στο κόσκινο.
Ας χαρή η γουργάρα, κι' ας κοπή η ποδάρα.
Χαιδεύω το παιδί για να με βλέπω.....
Κι οι γαϊδάροι ως απαντώνται ως κ' εκείνοι χαιρετόνται.
Πολλούς χοντρούς χαιρετισμούς, πολλάς τραντάς καρκέραις.
Και τα χάϊδια, δόλος είναι.
Τα χάϊδια τον εθράσειταν με τα χάδια ερκίσεψε.
Τα χαϊδολογήματα δεν είναι της αγάπης.
Τα χαΐδια σου άρχοντά μου αφσ' α για τους σκύλους σου.
Λες τι αγάπη είναι τα χάϊδια; είναι καλοπιάσματα.
Που χάϊδια για το σέχλιαρη.
Τα πολλά τα χάϊδια φέρνουν τα ραισέματα.
Τη θελνά τν' σκύλου, με τα χάϊδια του τηνε πεζιανε. (;)
Το χαβά σου διάκομενα.
Τα κουτάβια φχαριστειόνται με τα χάϊδια.
Αφσ' τα χάϊδευ για τους σκύλους (σου).
Τέλους χαρά, νάταν κι΄ αλλοι!
Δεν και του Χάρου, σκέψαις εν (;) δεν έχουν.
Τι έδοκε ο Θεός, και τι να πάρη ο Χάρος!
Και το Χάρο τι τον κάνεις!
Ανάθεμάσε χάρε ότι έκαμες, που δε βλέπεις.
Ανάθεμάσε χάρε ότι έκαμες, που δε βλέπεις.
Θυμόσου και το δανεικό, θυμόσου και το χαριστό.
Ξαγρύπνα. Κ΄ ίλιγγας του χάρου προμηνύματα.
Θέλει του, μα χάρισμα.
Θέλεις χάρισμα κροσφάγι; μη γευτής α δεν πεινάσης, αφσ' το γκόμα για το βράδυ.
Οι βασανισμένοι τον παρακαλούν τον χάρο να ρτη.
-
Ο ζουρλός το χάρισμα το είδε και το χάρηκε.
Α θα χαρίσης χάρισε, μ' απ' ότι σου χαρίσανε.
Τα δεν είχε εχάριζε
Λες που τα χαρίσης, θα να στο χρωστάω σε χάρι.
Ποτός χαρίζς τα καινούργια, το εδικό του.
Νάτων να χαρίζουνε, ποιος ειν που δεν έπερνε, που δεν έτρεχε.
Ακριβά τα πήρες, α στα χαρίσανε.
Τα χαρίζεις, μην τω κουδευνίζεις.
Και ο ζουρλός και ο φρόνιμος, τα δεν είχ' εχάριζε.
Απέχει χρεία δε μπορεί, κι α θέλω να χαρίσω.
Από κετά που αστόχησες, όπου θέλης χάριζες.(;)
Να χη χρεία και να χαρίζη.
Αν έχει χρεία να ντυθώ, συ κάρδιω δε χαρίζει. (;)
Πούλιο να θυμάσ' εκειά που σου χαρίζουνε πάρι εκειά που σου δανείζουνε.
Αγγίστρια για φαγητά κ' στο τηγάνι χάννος!
Μην αγκλίνησ΄ η φωτιά μπορείς να μάθης, μιά που πάω να σώσω δεν ηξέρεις.
Θέλει κ΄ εντό κιαντυμένο η φωτιά, για να μην ξεσηκὠνεται.
Ξενογεννάει α δεν τσ'αφίσης φώλι.
Δαν της συγωπήσης τη φωτιά ν΄ανάψη.
Α δε σωπή το στάρι δε φυτρώνει.
Ο πεντεργός φτεύει να τρογήση τα παιδιά του.
Όποιος φυτεύει οικοδομάει.
Ζεχώπαμε α θα γτέψεις, και α θα σπείρης θέριψε.
Να φυσάη ναι, μ' ν' αντικατώνω, μα κρυάθε δε μπορεί.
Να φυσώνι (μονάχα) και μέτρα μίλια.
Να το φυσάς να κρύωνουνε, όχι να φουσκώνουνε.
Άλλοι είναι το φυσικό, κι άλλο το φυτασμένο.
Τα λιώσω κι' εφύρασαν.
Τα φέτα μας εθἀμνωσαν μας εστράβωσαν.
Να φύγω από τη φυλακή, που καλλύτερα ντο βρή.
Οι φτωχοί βαστούν τη φτώχια.
Ο πλούσιος έχει χροιά το φτωχόνε.
Ο πλούσιος τα φλοριά του, και ο φτωχός το ιδρωτά του.
Ο πλούσιος το φτωχό, σαν τα μάτια του τον έχει.
Όπως μπορείς γτωχούλι μου, και μην κολλάς τον πλούσο!
Όσος ήθες ο φτωχός, έτοι γύριζε ο τροχός.
Τα φυλαμένα λείπουνε.
Ας μ' εφύλαγες να μ΄έχεις.
Τα φυλάς να σε πλερώσω, μα τ'αρνιά μου θαν τα πάρω, είναι δικά μου.
Όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά.
Να φυλάμε και τον (;)..
Να φυλάς από λίγο ναντα βρίσκης πύρεμα.
Θα φωνάξης, να σ΄ ακούσουν.
Τα φυλάει γη γκαίνιασε.
Όπου και να πάω το χελιδόνι, κάλαι στη φωλιά του θα γυρίση.
Τα φυλάει (τα κρύβει τα κλέφτει) ο ένας και τα βρίσκει ο άλλος και τα τρώει.
Τω φυλαμένω τρώει ο σκόρος.
Θα΄ναι και φτωχοί και πλούσοι.
Ούτος δε φυλάει τα λίγα, μήτε και τα πολλά δεν ξέρει να φυλάξει.
Θε και μη δέσης του φτωχού, πόρτα και παραθύρι, και πάπλωμα να σκεπαστή και πάρει τα και φύγει.
Τη γίδα του φτωχού εμούτιασ΄ σ΄ αφέντης.
Την καλύβα η φτωχού, την έκαιγε αν ημπόρειε σ΄ πλούσος.
Τι θα πή πού είναι φτωχιά, σαν ών καλή και τίμια.
Ουχί στη κερί των στόχεν (;) έμελλεν...
Οι φτωχοί είν΄ οι αφεντάδες και οι πλούσιοι η δουλειάδες ...οι μασκαράδες.
Άρχονται κέρατα φουμιαίς, φτωχού κλαμπανιστήριου, φτωχού καρυδοαμύγδαρου, και άρχον του σταφίδουλαις(σκουμαγήδαις).
Να σε φυλώη ο θεός, από φτωχό δικόν (οχτρό) και αφέντη φίλον.
Τ΄ είν΄ ο φτωχός κι ο λόγος του!
Να πορεύουν οι φτωχοί, κι ας καζαντούν οι πλούσιοι.
Τιμή του κανει αν μή φτωχός.
Να χες φτωχέ μου να δυνες του πλούσου φυράσω.
Να συ φυλάη ο θεός από ξεπεσημ,έ ναν αρχόντου από φτυχόν ον άρχοντας δανείμυ.
Οπ αδικήσω το φτωχό ζώτουλας θα πεθάνη.
Α φας τον ίδρω του φτωχού να ΄τρωγες (κάλια τα σκότια σου).
Αφοκράσου τον και το φτωχό, ν' ακούσης ...τι λάνεις.
Αφοκράσου το φτωχό, να μάθης τ΄ είν η φτώχεια.
Καββαδίας, Γεώργιος -
Identifier:
74845
Internal display of the 74845 entity interconnections
(Node labels correspond to identifiers)
Loading..
Legend
Navigation
Info
Loading..
Controls
Freeze
Thaw
Fit
Narrowness
Inferred
