Και το σιτάρι να σπαρτή και νάρτη και το θέρος μην τον πανίσης τον καιρόν, ως πού να δής το τέλος

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Συρτάρι 61
  3. Ελληνικά
  4. Συντεκνία - Τοπώνω
  5. 61
  6. Μη προσδιορισμένη
  7. Αρ. 1357 Δ, σ. 122, Ε. Ιωαννίδης
  8. 1357 Δ
  9. Τέλος
  10. Αρχείο Χειρογράφων
  11. 1876
  12. Ιωαννίδης, Εμμανουήλ
  13. Αμοργός
  14. Τώρα σιτάρι σπέρνεται μα νάρτη και το θέρος μη καμαρώνεις τον καιρόν ως να ιδής το τέλος. μηδένα= πρό τελευτής μακάριζε