Κουφός

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Κουφός
  4. 1533
  5. Κουφού Κυδωνίας
  6. Κυδωνίας
  7. Χανίων
  8. Από την ίδρυση του το χωριό έχει το όνομα Κουφός
  9. Όχι
  10. Δεν υπάρχουν
  11. Όχι
  12. Την Νεοελληνική
  13. Υπάρχουν τρεις παλιές εκκλησίες. Αγία Αικατερίνη, Άγιος Νικόαλος, Άγιος Ιωάννης. Εχουν χτιστεί και οι τρείς περίπου στα 1870
  14. Όχι
  15. Ένα (1)
  16. Το 1927
  17. Κηπευτικά, ελιές, εσπεριδοειδή.
  18. Λάδι, πορτοκάλια, λαχανικά.
  19. Για αυτοκατανάλωση ήταν τα λαχανικά, για το εμπόριο το λάδι και εσπεριδοειδή.
  20. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες, υπάρχουν όμως και νέες με διάφορες ποικιλίες, μανταρίνια, αβοκάντο, βαλέντσια (πορτοκάλια) κλπ.
  21. Ήταν Τούρκικο τσιφλίκι μέχρι τα 1920.
  22. Αυτός που το καλλιεργούσε έπαιρνε το 1/3 και ο τσιφλκάς τα 2/3 των προϊόντων.
  23. Όχι
  24. Από 500 στρέμματα και πάνω.
  25. Κανένας
  26. 200 στρέμματα περίπου
  27. Μόνο οικόσιτα.
  28. Από το 1918 περίπου.
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Όχι
  33. Δεν υπήρχαν.
  34. Πλήρωναν τον φόρο Μουκατά από το εισόδημά τους 2% στην κοινότητα Αλικιανού που υπαγόταν το χωριό μας.
  35. Σε δύο κοινωνικές τάξεις χωριζόταν οι κάτοικοι του χωριού. Στους νοικοκυραίους και τους φτωχούς.
  36. Οι κάτοικοι του χωριού πρόσφεραν και προσφέρουν οικειοθελώς χωρίς αμοιβή την εργασία τους για κοινωφελή έργα.
  37. Όποιος δεν εργαζόταν πλήρωνε ανάλογα στο ταμείο. Υποχρεωτικά εργάζονταν από 20 ετών και πάνω άνδρες όχι όμως γυναίκες.
  38. Όχι αλλά πλήρωνε στο δημόσιο ταμείο το αντίτιμο του ημερομισθίου.
  39. Σε όλες τις γεωργικές και άλλες εργασίες η αλληλοβοήθεια ήταν και είναι συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στις οικογένειες του χωριού.
  40. Στο ρίξιμο ταράτσας κλπ.
  41. Και η αλληλοβοήθεια μεταξύ των γυναικών ήταν πολύ ανεπτυγμένη π.χ. στα υφαντά, κεντήματα κλπ.
  42. Κάτα μέσο όρο έξι (6) μέλη είχε κάθε οικογένεια π.χ. ο πατέρας, η μητέρα, τα παιδιά, η μητέρας της γυναίκας, ο αδελφός του άνδρα κλπ.
  43. Πατέρα και μάνα
  44. Λάλο
  45. Γιαγιά, λάλη
  46. Λάλο
  47. Γιαγιά, λάλη
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Με το όνομά τους ο μεγάλος αδελφός προσφωνούσε τον μικρό, ο γιαγιάς μου
  51. Με το όνομα τους
  52. Ο μεγάλος αδελφός αποκαλούσε το μικρό ο γιαγιάς μου.
  53. Όχι
  54. Αδέρφι, αδερφάκι
  55. Θείο
  56. Θεία
  57. Θείο - θεία
  58. Ανήψια
  59. Κοπέλι - κοπελιά
  60. Τα υστερότοκα τα ελέγαν οψιμοπούλια.
  61. Προγόνια
  62. Δίδυμα
  63. Συμπεθέρους
  64. Πατέρα
  65. Μητέρα
  66. Κουνιάδο - κουνιάδα
  67. Πεθερό, πατέρα
  68. Μητέρα
  69. Κουνιάδο και κουνιάδα
  70. Παιδί μου
  71. Παιδί μου
  72. Κουνιάδο
  73. Κουνιάδα
  74. Κουνιάδα
  75. Μπρέ άντρα, μπρέ γυναίκα
  76. Έδιναν το όνομα του πατέρα ή της μητέρας του άνδρα, ανάλογα αν ήταν αγόρι ή κορίτσι. Ο νονός έδινε το όνομα που ήθελε όταν η οικογένεια είχε πολλά παιδιά.
  77. Οι γυναίκες εκτός από τα καθήκοντα στο σπίτι κουβαλούσαν νερό, φρόντιζαν τα ζώα, βοηθούσαν στα περιβόλια, στο μάζεμα των ελιών κλπ.
  78. Σε όλες βοηθούσαν το άντρα, ελιές, αμπέλια, θέρος, τρύγος κλπ.
  79. Φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα.
  80. Καμμιά
  81. Δεν υπήρχαν
  82. Το ζευγάρισμα, το κλάδεμα, το κόψιμο ξύλων.
  83. Μόλις τελείωναν το δημοτικό τα αγόρια βοηθούσαν τον πατέρα και τα κορίτσια στο σπίτι την μητέρα.
  84. Έπρεπε να παντρευτούν τα κορίτσια πρώτα και μετά τα αγόρια
  85. Στις γυναίκες 25 χρονών, στους άνδρες 30 χρονών. Δεν επιτρεπόταν η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άντρα.
  86. Όχι, συνήθως διάλεγαν τους γαμπρούς αλλά και τις νύφες από τα χωριά. Βατόλακκο, Αλικιανό, Σκηνέ, Φούρνε, δηλαδή από κοντινά χωριά.
  87. Σε καινούριο σπίτι που έκτιζε ο γαμπρός, σπάνια ήταν προίκα της νύφης.
  88. Δεν συνέβαινε τίποτε από τα παραπάνω.
  89. Όχι την μοίραζαν.
  90. Συνήθως μοίραζαν την περιουσία μετά τον θάνατο του πατέρα. Καμιά φορά όμως λόγω γάμου επισπεύδονταν ο χωρισμός των αδελφών νωρίτερα.
  91. Ο μικρότερος γιός παρέμενε στο πατρικό σπίτι.
  92. Όταν παντρευόταν μοναχοκόρη και όταν ο γαμπρός δεν είχε περιουσία.
  93. Όχι
  94. Για το μικρότερο
  95. Εξίσου μοιραζόταν η περιουσία χωρίς να υποχρεώνεται να γράψει στο όνομα του γαμπρού τίποτα
  96. Ο γαμπρός διατηρούσε πάντα το δικό του όνομα και τα παιδιά έπαιρναν το δικό του επώνυμο.
  97. Τα πρώτα και τα δεύτερα ξαδέρφια δεν μπορούσαν να παντρευούν. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση στο χωριό μας.
  98. Μάλιστα
  99. Όχι, μπορούσαν αν δεν ήταν συγγενείς.
  100. Όχι
  101. Η ο νόνος του γαμπρού ή ο νονός της νύφης.
  102. Ο κουμπάρος βάφτιζε το πρώτο και τα άλλα φίλοι του ζευγαριού. Δεν υπάρχει περίπτωση ο ίδιος νονός να βαφτίσει παραπάνω από ένα παιδί της ίδιας οικογένειας.
  103. Προτιμούσε το φίλο περισσότερο από τον πλούσιο και κοινωνικά ανώτερο
  104. Δεν επιτρεπόταν
  105. Όχι
  106. Όταν συνδεόταν με μεγάλη φιλία γινόταν αδελφοκτοί.
  107. Να σέβεται και να αγαπά ο ένας τον άλλο σαν αδελφό του.
  108. Συνήθως γινόταν άνδρες μεταξύ τους.
  109. Ναι
  110. Γινόταν με προικοσύμφωνο και λεγόταν ξεπρούκι.
  111. Όχι
  112. Οι συμβολαιογράφοι και το υπέγραφαν 2 μάρτυρες και οι ενδιαφερόμενοι.
  113. Ανάλογα με τις απαιτήσεις του γαμπρού.
  114. Όχι
  115. Όχι
  116. Το μερίδιο της νύφης
  117. Όχι
  118. Όχι, όλα τα κορίτσια έπαιρναν τα ίδια.
  119. Δεν υπήρξε περίπτωση να γίνει αυτό.
  120. Η προίκα της μητέρας μεταβιαζόταν συνήθως στις κόρες της. Σε περίπτωση΄όμως που αποκτούσε μόνο γιούς μεταβιβαζόταν σε αυτούς.
  121. Οι αδελφοί, βοηθούσαν στην προίκιση των κοριτσιών σε όλες τις περιπτώσεις.
  122. Όχι δεν είχε τέτοιο δικαίωμα.
  123. Τότε η προίκα παρέμενε στον άνδρα της.
  124. Όχι
  125. Όχι
  126. Όχι
  127. Ύστερα από τον θάνατο του πατέρα.
  128. Όλα έπαιρναν το ίδιο μερίδιο
  129. Το ίδιο
  130. Με διαθήκη
  131. Γινόταν και με λαχνό όταν ο πατέρας έκανε την διαθήκη του ενώπιον όλων των παιδιών.
  132. Το μισό
  133. Οι συγγενείς του πάιρουν τα άλλα μισά.
  134. Οι κόρες του.
  135. Μπορούσε να κληρονομήσει το αδελφό του πατέρα του αν ήταν ορφανός από πατέρα ή το αντίθετο με τον αδελφό της μητέρας του.
  136. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  137. Συνήθως παιδιά αδελφών.
  138. Όλα