Αχίλλειο Λάρισας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αχίλλειο Λάρισας
  4. 936
  5. Αχιλλείου
  6. Φαρσάλων
  7. Λάρισας
  8. Κακλετζί
  9. Όχι
  10. Υπάρχουν γύρω στις 30 οικογένειες Σαρακατσαναίων.
  11. Όχι
  12. Υπήρχαν μερικοί που μιλούσαν τα βλάχικα.
  13. Το χωριό είναι σχετικά νέο ιδρύθηκε το 1925 περίπου. Τότε χτίστηκε και η πρώτη εκκλησία.
  14. Η εκκλησία ανήκε σε όλο το χωριό.
  15. Ένα νεκροταφείο που έγινε μαζί με την εκκλησία.
  16. Το 1925
  17. Κτηνοτροφία - γεωργία
  18. Σιτηρά (σιτάρι, κριθάρι, βρώμη) καθώς και καπνό.
  19. Όλα τα σιτηρά για αυτοκατανάλωση και ο καπνός για το εμπόριο.
  20. Σιτηρά και λίγο βαμβάκι. Το βαμβάκι άρχισε να καλλιεργείται από το 1965 περίπο.
  21. Όχι
  22. Τα κτήματα ήταν του Δημοσίου έγινε η απαλλοτρίωση γύρω στο 1924 και τότε εγκαταστάθηκαν οι πρώτες οικογένειες.
  23. Πάνω από 100 στρέμματα.
  24. Περίπου στις 10 οικογένειες
  25. Περίπου 50 στρέμματα.
  26. Υπήρχε
  27. Γύρω στο 1928 - 30
  28. Υπήρχε γύρω στα 20 τσελιγκάτα, μερικά εξακολουθούν να υπάρχουν.
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Το χωριό δεν είχε δική του κοινότητα αλλά υπάγοταν στα Φάρσαλα που είναι κοντά (περίπου 6 χιλιομ.). Αργότερα πολύ το 1965 έγινε κοινότητα.
  33. Οι κάτοικοι δεν πλήρωναν καθόλου φόρους μέχρι το 1940
  34. Δεν υπήρχε διαχωρισμός τάξεων στο χωριό.
  35. Πράγματι οι κάτοικοι του χωριού προσέφεραν χωρίς αμοιβή εργασία για κοινοτικά έργα.
  36. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για τους άνδρες από την ηλικία των 16 - 17 ετών και πάνω. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  37. Δεν υπήρχε συγκεκριμένη τιμωρία. Πήγαινε κάποια άλλη μέρα ή σε κάποιο άλλο έργο.
  38. Πράγματι στον θέρο κυρίως, στον τρύγο και σε άλλες επείγουσες εργασίες γεωργικές υπήρχε αλληλοβοήθεια μεταξύ των κατοίκων του χωριού.
  39. Αλληλοβοήθεια υπήρχε στο χτίσιμο των σπιτιών, στο κούρεμα του κοπαδιού και όπου αλλού ζητούσε κάποιος κάτοικος.
  40. Όχι
  41. Πολλές φορές μια οικογένεια την αποτελούσαν πολλά μέλη δήλαδη: ο παππούς και η γιαγιά και μέχρι δύο και τρία αδέλφια παντρεμμένα.
  42. Πατέρα και μάνα
  43. Παππού
  44. Γιαγιά ή και μανιά
  45. Παππού
  46. Γιαγιά ή και μανιά
  47. Με το όνομά τους
  48. Με το όνομά τους
  49. Με τα ονόματά τους
  50. Με τα ονόματά τους
  51. Όχι
  52. Όχι
  53. Με τα ονόματά τους
  54. Θείο ή μπάρμπα
  55. Θεία
  56. Θείο και θεία
  57. Ανηψιέ ή με το όνομα
  58. Με το όνομα
  59. Όχι
  60. Προγόνια
  61. Διπλάρικα
  62. Συμπέθερε
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Κουνιάδο και κουνιάδα
  66. Πατέρα, γέρο
  67. Γριά
  68. Κουνιάδο και κουνιάδα
  69. Γαμπρέ
  70. Γαμπρέ
  71. Με το όνομά του
  72. Νύφη
  73. Νύφη
  74. Με το όνομα ή γυναίκα με το όνομα ή άντρα.
  75. Του παππού από τον πατέρα του παππού από την μητέρα, της γιαγιάς από την μητέρα, εκείνος αν το είχαν "ταγμένος" σε κάποιο Άγιο.
  76. Βεβαίως οι γυναίκες έκαναν και άλλες δουλειές, αλλά όχι τις πολύ βαριές π.χ. δεν όργωναν ποτέ κλπ.
  77. Έσκαβαν στο αμπέλι, τρυγούσαν, βοηθούσαν στον θέρο, δούλευαν στα καπνά.
  78. Βοηθούσαν στο άρμεγμα, στο τάϊσμα κλπ.
  79. Το όργωμα, το κτίσιμο.
  80. Τα αγόρια βοηθούσαν στις εργασίες από 10 - 12 χρονών ή και νωρίτερα. Στα κορίτσια ανέθεταν τις πιο ελαφριές δουλειές (δουλειές του σπιτιού).
  81. Συνήθως έπρεπε να παντρευτούν όλες οι αδελφές και μετά τα αγόρια.
  82. Οι γυναίκες γύρω στα 20 και οι άνδρες μετά την στρατιωιτκή θητεία. Η γυναίκα έπρεπε να είναι μικρότερη από τον άνδρα.
  83. Όχι. Επειδή το χωριό ήταν μικρό τα περισσότερα κορίτσια (νύφες) προέρχονταν από τα γύρω χωριά.
  84. Συνήθως το πατρικό του γαμπρού.
  85. Πράγματι, σε πολλές οικογένιες παντρεύονταν τα αγόρια, ζούσαν έτρωγαν και εργάζονταν μαζί κάτω από την ίδια στέγη.
  86. Η περιουσία ήταν αδιαίρετη. Την είχε ο πατέρας.
  87. Όταν γίνονταν πολλοί και υπήρχε κάποια διαφωνία, τότε χώριζαν τα αδέλφια.
  88. Ο μικρότερος γιός συνήθως.
  89. Όταν δεν είχε αγόρι
  90. Πήγαιναν
  91. Για το μικρότερο
  92. Πράγματι ο πεθερός έγραφε στο όνομα του γαμπρού την περιουσία.
  93. Ο γαμπρός διατηρούσε το δικό του επώνυμο και τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του.
  94. Όχι
  95. Μάλιστα υπήρχε.
  96. Όχι
  97. Δεν υπήρξε ποτέ τέτοια περίπτωση στο χωριό
  98. Ο νονός του γαμπρού
  99. Το πρώτο βάφτιζε ο κουμπάρος και τα υπόλοιπα τα έδιναν σε άλλους.
  100. Κουμπάρο διάλεγαν συνήθως, κάποιον φίλο και όχι πλούσιο
  101. Μάλλον απαγορευόταν.
  102. Όχι
  103. Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση στο χωριό.
  104. Υπήρχε
  105. Στην αρχή γινόταν προφορικά, αργότερα καθιερώθηκαν τα προικοσύμφωνα.
  106. Όχι
  107. Συνήθως οι συμβολαιογράφοι.
  108. 15.000 - 20.000 δρχ.
  109. Όχι
  110. Χωράφια έπαιρναν.
  111. Πρόβατα, άλογα, βόδια, κλπ.
  112. Η πρώτη μερικές φορές έπαιρνε μικρότερο μερίδιο.
  113. Όχι
  114. Όχι
  115. Υποχρέωση να συνεισφέρουν στην προίκιση των κοριτσιών είχαν και τα αδέλφια.
  116. Είχαν δικαίωμα.
  117. Επέστρεφε στην οικογένεια της.
  118. Όχι
  119. Ύστερα από τον θάνατο του πατέρα
  120. Το ίδιο
  121. Πολλές φορές τα κορίτσια έπαιρναν μεγαλύτερη μερίδα
  122. Έκαναν διαθήκη.
  123. Με λαχνό
  124. Ίσο μερίδιο με τα παιδιά
  125. Όχι
  126. Οι κόρες
  127. Μπορούσε πράγματι ένα παιδί να κληρονομήσει τους άτεκνους θείους του.
  128. Συνήθως αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  129. Παιδιά στενών συγγενών.
  130. Τα ίδια με ένα νόμιμο άλλο.