- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Φαρές
- 303
- Φαρές
- Πατρών
- Αχαΐας
- Καλίκωστα
- Όλοι Αρβανίτες
- Στις Χαμοκέλες(?) πλησίον του χωριού
- Αρβανίτικα και Ελληνικά
- 1)Άγιος Γεώργιος κτίστηκε 1780μ.Χ. 2)Εισόδια της Θεοτόκου κτίστηκε 1840 " 3)Αγία Βαρβάρα κτίστηκε το 1700 "
- 1)Στους κατοίκους του χωριού. 2)Μια εκκλησία "Ζωοδόχου πηγής" Βυζαντινού ρυθμού επισκευασμένη ήταν και είναι οικογενειακή(Κουμανιώτη).
- Ένα "Άγιος Γεώργιος" ήταν και είναι.
- Γύρω στο 1900 μ.Χ.
- Βοσκοί και γεωργοί, μυλωνάδες 2.
- Στάρι-καλαμπόκι, φασόλια-σουσάμι φακές, ρεβύθια, κεχρί
- 1)Φασόλια-σουσάμι-στάρι, φακές, καλαμπόκι ρεβύθια, κεχρί για αυτοκατανάλωση. 2)Φασόλια-σουσάμι, κεχρί για εμπόριο.
- 1)Ελιές-αμπέλια-μύγδαλα-τριφύλια στάρια κριθάρια, βρώμες. 2)ΌΧΙ λίγα για το σπίτι φασόλια 3)έχουν αρχίσει γύρω στο 1950
- Ένα μέρος 5.000 στρέμματα ήταν τσιφλίκι.
- Έδιναν στον τσιφλικά τα 3/4 της παραγωγής. Άλλοι ότι έτρωγαν αυτοί και τα ζώα τους.
- Όχι
- 500 στρέμματα
- 5 οικογένειες
- 40 στρέμματα
- Ναι
- Το 1950 μ.Χ.
- Όχι. Είχαν τρεις οικογένειες πάνω από 500 γιδοπρόβατα σήμερα κανείς
- Όχι
- Όχι
- Μέχρι το 1914. Ανήκε στο Δήμο Φαρών με κέντρο την Χαλανδρίτσα. Το χωριό είχε Πάρεδρο. Μετά το 1914 αποτέλεσε ξεχωριστή Κοινότητα.
- Μουτσάρτικα, χωραφιάτικα, βοδιάτικα, προβατιάτικα σε εισπράκτορα του Δημοσίου.
- Καπετανέους, Νοικοκυραίοι, εργατιά, ψυχογιούς. Διακρίνονταν από το μέγεθος της περιουσίας. Οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν δικό τους κλήρο-μικροκτηματίες.
- Προσωπική εργασία(λέσχη, εκκλησία, δρόμοι)
- Υποχρεωτική από το 18ο έτος μέχρι 60ο έτος για του άνδρες όχι γυναίκες
- Πλήρωνε πρόστιμο.
- 1)ΝΑΙ υπήρχε στον αλωνισμό σιτηρών καλαμποκιού τρύγου, στο όργωμα, στα πρόβατα.
- Ισχυε στη μεταφορά @ φτιάξιμο υλικών χωματόπλιθες-πέτρες, τάϊσμα των μαστώρων μεταφορά ξυλείας. Χάρες μάζωμα γιδοπροβάτων. Βοηθούσαν καταστρεμένους από φωτιά, θεομηνίες, ορφανά, χήρες.
- Υφανση, κατασκευή τροφίμων, χυλόπιτες, γιορτές, πανηγύρια, γάμους. Η αλληλοβοήθεια ήταν πιο αναπτυγμένη μεταξύ των ανδρών.
- 10 άτομα
- Μάνα-πατέρα τάτε-μάμε
- Παπούλη
- Νόνα-Λιόσε
- Παπούλη
- Νόνα
- Με το ονομά τους, γκεντανάκι
- Γκεντανάκια, κοπανάκια, με το ονομά τους
- Με το ονομά τους, βλα
- Με το ονομά τους, μότρα
- Προστάτης του σπιτιού, με το ονομά τους
- Ετρεφε τα μικρότερα αδέλφια, με το όνομά της
- Με το ονομά τους
- Θείο-μπάρμπα-Λιάλιε
- Θειά-Θειάκα
- Θείο-Θειά
- Ανηψίδια, με το ονομά τους
- Στο ονομά τους
- Το πρώτο παιδί το όνομα του παπού ή της γιαγιάς του πατέρα. Το μεγαλύτερο ιμάδι. Το μικρότερο ιβόγλι.
- Ξαναδέλφια-προγόνια
- Διπλάρικα
- Συμπεθέρους
- Πατέρα
- Μητέρα
- Κουνιάδο-κουνιάδα, λιάλιε
- Γέρο-πατέρα
- Γριά-μάνα
- Κουνιάδο-κουνιάδα
- Γαμπρέ, ή το ονομά του
- Με το ονομά του
- Με το ονομά τους, γαμπρέ
- Νύφη, νούσα,
- Με το ονομά της
- Γυναίκα, γκρουά.
- 1)Του παππού από τον πατέρα 2)της γιαγιάς από τον πατέρα 3)το σόι της μάνας 3)ή με χαμένα πρόσωπα 4)κατόπιν συννενόησης με τους γονείς, και σε έκτακτη περίπτωση
- 1)εξωμαχιές(?) οι άνδρες κτήματα-ζώα 2)Οι γυναίκες όλες τις δουλειές του σπιτιού και βοηθούσαν στις αντρικές δουλειές
- Θέρο-τρύγο-ελιές-σκάλισμα, βοτάνισμα διατροφή ζώων
- Βοσκήσμα, άρμεγμα, κούρεμα,
- Το όργωμα-κλάδεμα-ποτίσματα νυκτοβόσκησμα, εξωμαχιές.
- Από το 8ο έτος βοηθούσαν σχεδόν εξ ΄σιου τα αγόρια @ τα κορίτσια στα κτήματα @ στα βοσκήματα. Στο σπίτι μέσα βοηθούσαν σχεδόν μόνο τα κορίτσια.
- Πρώτα τα κορίτσια κυρίως αλλά και με τη σειρά.
- Πάνω από 20 τις γυναίκες και πάνω από 25 οι άνδρες. ΌΧΙ ο άνδρας ήταν σχεδόν πάντα μεγαλύτερος από την γυναίκα
- Ναι. Τα γύρω χωριά Νεζερά, Καλαβρυτοχώρι(?), Μαζαράκι
- Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού
- Ναι ζούσαν όλοι μαζί.
- Πολλές φορές αδιαίρετη μέχρι το θάνατο του πατέρα τους. Μετά την μοίραζαν.
- Οταν πέθαινε ο πατέρας. Όταν δεν χωρούσαν στο σπίτι, όταν τσακώνονταν
- Συνήθως ο μεγαλύτερος γιός και μερικές ο μικρότερος γιός.
- Οταν δεν είχε αγόρι
- ΌΧΙ σπάνια πήγαιναν
- Στο μεγαλύτερο
- Ναι του έκανε συμβόλαιο ένα μέρος της περιουσίας. Αν πάντρευε τις κουνιάδες του με έσοδα κρατούσε την περιουσία.
- Κρατούσε ο γαμπρός το επωνυμό του. Πολύ σπάνια (1) περίπτωση ο γαμπρός πήρε το επώνυμο του πεθερού @ τα παιδιά του το επώνυμο του πεθερού.
- Τα πρωτοξάδελφα, Έχουν παντρευτεί πρωτοξάδελφα από μάνα. 1 περίπτωση. Σπάνια δευτεροξάδελφα παντρεύονταν.
- Υπήρχε, αλλά παντρεύονταν μερικοί.
- Μπορούσαν να παντρευτούν.
- Όχι
- Ο νονός του γαμπρού
- 1)ο κουμπάρος που στεφάνωσε, 2)ΌΧΙ
- Φίλο, πλούσιο, κοινωνικά ανώτερο
- Απογορευόταν, καμιά φορά παντρεύονταν
- Όχι
- Γινόταν πολύ παλιά όταν υπήρχε κίνδυνος και λεγόντουσαν βλάμηδες
- Η αλληλοβοήθεια και η μπέσσα η τιμιότητα.
- 1)όχι. 2)και γυναίκα με γυναίκα και γυναίκα με άνδρα.
- Ναι
- Με προικοσύμφωνα
- Όχι
- Τα φτιάναν οι γονείς της νύφης μόνοι τους χειρόγραφα
- Κατά δύναμη
- Όχι
- Ναι
- Ζώα.
- Ανάλογα την εμφανισή της.
- Όχι
- Πήγαινε και στις κόρες και στους γιούς
- Ναι
- Αν είχε κάνει παραίτηση ΌΧΙ αλλιώς ζητούσε κληρονομικό μερίδιο.
- Τη μισή οι δικοί της, την μισή ο άνδρας.
- Σφάγια για τα ρούχα, τις αραβώνες και το γάμο. Πισκέσι πήγαιναν και δώρα ρούχα στον πεθερό.
- Ο γαμπρός.
- Πριν
- Η οικογένεια του πεθερού
- Ναι
- Μετά το θάνατο του πατέρα συνήθως Ανάλογα με τις περιστάσεις.
- Έξ ίσου όλα τα παιδιά. Αλλά αυτός που έμενε με τον πατέρα του έπαιρνε περισσότερα.
- Ανάλογα στις περιστάσεις
- Με διαθήκη
- Με λαχνό
- Στη γυναίκα ανήκε όλη η περιουσία
- Όσο ζούσε τα είχε η υναίκα.
- Οι κόρες του
- Ναι
- Αν δεν είχε καθόλου παιδιά σε 2 περιπτώσεις έπαιρναν παιδιά ορφανά και ας είχαν δικά τους
- Συγγενών, ορφανά, φτωχών
- Ό,τι θα είχε και το δικό του παιδί.