- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Πετρωτά
- 390
- Πετρωτών
- Ορεστιάδας
- Έβρου
- Καρά-μπαά(τουρκιστ: Μαύρο αμπέλι)
- Οι κάτοικοι είναι γηγενείς.
- Όχι
- Όχι
- Μιλούσαν "Καραμπαϊώτικα" δηλ. την τοπική διάλεκτο
- Υπήρχε παρεκκλήσι, άγνωστο πότε κτίστηκε Η σημερινή εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών κτίστηκε στα 1834.
- Όχι. Οικογενειακές εκκλησίες δεν υπήρχαν.
- Ένα.
- Άγνωστο πότε. Πάντως πριν το 1834
- Κυρίως η εξόρυξη λίθων(λατομία), υλοτομία και γεωργία σαν συπληρωματική απασχόληση.
- Δημητριακά κυρίως και αμπελοκαλλιέργειες.
- Όλα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση. Εμπόριο δεν διεξαγόταν.
- Καλλιεργείται σιτάρι από παλιά και λίγα αμπέλια. Μετά το 1940 με σπόρο από τη Βουλγαρία καλλιεργείται και ο ηλιόσπορος συστηματικά.
- Ήταν κεφαλοχώρι.
- Καμμία.
- Όχι
- Πάνω από 120 στρέμματα.
- Περίπου δέκα οικογένειες.
- Γύρω στα 80 στρέμματα.
- Υπήρχε από παλιά. Εκτρεφόταν κυρίως αιγοπρόβατα, αγελάδες και βούβαλα για μεταφορές.
- Μετά το 1950
- Υπήρχαν περίπου 15 τσελιγκάτα. Σήμερα δεν υπάρχουν
- Όχι
- Υπήρχαν βιοτεχνίες εξόρυξης λίθων που προορίζονταν για μυλόπετρες, καθώς και βιοτεχνίες κατεργασίας και εξαγωγής τους στην Τουρκία και Βουλγαρία.
- Όχι
- Υπήρχε σχετική οργάνωση που επιτηρούνταν από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο το οποίο δικαιούνταν να προσλαμβάνει, να απολύει, να αποζημιώνει τους Κοινοτικούς άρχοντες, καθώς και να επιβάλλει φόρους.
- Πλήρωναν το "ναντιέ"(είδος φορολογίας για ακίνητη περιουσία), το φόρο της δεκάτης για την γεωργική παραγωγή, και τον "μπιντέλ" για αποφυγή κατάταξης στο στρατό. Πλήρωναν στους "μπελιμιτζήδες"(εισπράκτορες του Τουρκικού Δημόσιου)
- Χωρίζονταν σε τρείς τάξεις : τους "τσιορπατζήδες"δηλ. τους ευκατάστατους, τους "καλονοικοκυραίους"(μεσαίους) και τους φτωχούς. Ξεχώριζαν από την ενδυμασία, οι τσορμπατζήδες φορούσαν "κόζις"(προβιές) ενώ οι φτωχοί φορούσαν χειροποίητα ρούχα.
- Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Όλα τα κοινωφελή έργα έγιναν με προσωπική εργασία χωρίς καμμιά αμοιβή
- Ήταν υποχρεωτική για όλους τους οικογενειάρχες. Γυναίκες δε συμμετείχαν ποτέ, όπως και νέοι άνδρες που δεν είχαν οικογένεια.
- Τον τιμωρούσαν σε συνηθισμένη τιμωρία τους ραβδισμούς ανάλογα με τη σοβαρότητα του παραπτώματος.
- Φαινόμενο συνηθισμένο από πολύ παλιά και κυρίως σε γεωργικές εργασίες(θέρος,τρύγος) καθώς και σε περιπτώσεις που κτίζανε σπίτια, αποθήκες κλπ.
- Ναι
- Ήταν περισσότερο αναπτυγμένη κυρίως σε γεωργικές ασχολίες(σκάψιμο) και σε οικιακές ασχολίες(κέντημα, υφαντική, μεγάλωμα παιδιών)
- Τον αφέντη(πατέρα του άνδρα), τη μανίτσα(μάννα του άνδρα) τους "μπασιάδες" και "μπασιούδια"(μεγαλύτερα κ΄μικρότερα αδέρφια του άνδρα), τις "κυράτσες" κ΄τις "κυρατσούδες"(μεγαλύτερες κ΄μικρότερες αδερφές του άνδρα) τον άνδρα, τη γυναίκα και τα παιδιά τους.
- "Μπαμπά" τον πατέρα και "μάννη" τη μητέρα
- Παπού
- "Μπάμπου"
- Παπού
- "Μπάμπου"
- "Αγγόνια"
- "Αγγόνια"
- "Μπάντη" τα μεγαλύτερα κ΄με το όνομα τα πιο μικρά.
- "Τσάτση"¨τις μεγαλύτερες κ΄ με το όνομα τους τις μικρότερες.
- Όχι
- Όχι
- Με το όνομά τους
- "Νταή"
- "Μαννιά"
- "Νταή" και "Μαννιά"
- Στο όνομα τους
- "Αγόρι μ' " και "Κουρίτσι μ' "
- Όχι
- "Δυμάρκα"
- "Συμπέθερε" και "Συμπεθέρα"
- "Αφέντη"
- "Μάννη"
- "Μπασιούδια" κ΄ "μπασιάδες" κ΄"Κυράτσα" "κυρατσούδα"
- "Αφέντη"
- "Μάννα"
- "Μπασιάδις, μπασιούδια" κ΄"κυράτσις, κυρατσούδια"
- "Γαμπρέ μ' "
- "Γαμπρούδι μ' "
- "Μπασιά" τα πιο μικρά κ΄γαμπρέ μ' τα μεγαλύτερα.
- "Νυφούδα"
- ¨"Νυφούδα"
- Γυναίκα ή στο όνομα της(Μπάμπου όταν γερνούσε) Άντρα ή στο ονομά του(παπου όταν γερνούσε)
- Τα πρωτότοκα από την πατέρα ή τη μητέρα του άνδρα. Για τα υπόλοιπα διάλεγαν άλλα οικογενειακά ή ανάλογα με τη μέρα της βάφτισης. Ο νονός έδινε όνομα ξένο, μόνο σε συννενόηση με τους γονείς.
- Οι γυναίκες ασχολούνταν με τις δουλειές του σπιτιού και την άνοιξη βοηθούσαν τους άνδρες τους σε αγροτικές ασχολίες, χωρίς όμως να συμμετέχουν στη σπορά που θεωρούνταν καθαρά ανδρική δουλειά.
- Σκάψιμο την άνοιξη, θερισμό το καλοκαίρι και αλωνισμό. Το φθινόπωρο βοηθούσαν στον τρύγο των αμπελιών.
- Βοηθούσαν στη βοσκή των αιγοπροβάτων στο άρμεγμα, στο κούρεμα και πότε πότε και στο πότισμα.
- Καμμιά
- Οι γυναίκες συμμετείχαν κυρίως στο καθάρισμα των περιοχών που επρόκειτο να εγκατασταθούν βιοτεχνίες εξόρυξης και κατεργασίας λίθων(στα νταμάρια)
- Καλλιέργεια χωραφιών, υλοτομία, λατομία
- Από 8-10 χρονών βοηθούσαν βοσκόντας τα ζώα στα λιβάδια. Στα κορίτσια βοηθούσαν στην ανατροφή των μικρών παιδιών ή την περιποίηση των γερόντων. Τα αγόρια βοηθούσαν τους πατεράδες.
- Παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία που είχαν
- Κανονική ηλικία για τη γυναίκα τα 20 χρόνια ενώ για τον άνδρα τα 22(μετά το Στρατό) Η γυναίκα ήταν σχεδόν πάντα μικρότερη από τον άνδρα.
- Συνηθιζόταν να είναι από το ίδιο χωριό ή από χωριά με γηγενείς κατοίκους όπως ο Πεντάλοφος, Σπήλαιο, Θεραπειό, Μηλιά, και από Μπάρα και Γυαλιά(χωριά που σήμερα δεν υπάρχουν)
- Εγκαθίσταντο στο πατρικό του γαμπρού.
- Έφερναν τις γυναίκες στο πατρικό τους σπίτι Ζούσαν και εργάζονταν όλοι μαζί. Αν υπήρχε πρόβλημα χώρου τότε συνήθως ο μεγαλύτερος αδερφός έκτιζε σπίτι δικό του κατά προτίμηση κοντά στο πατρικό.
- Όσο ζούσε ο πατέρας ήταν αδιαίρετη. Μετά το θανατό τυο η περιουσία μοιραζόταν στα αδέρφια εξ ίσου. Σε περίπτωση που υπήρχαν αδερφές τότε η αδερφή έπαιρνε το μισό από ότι ο αδερφός. Αν ήταν αγόρι και κορίτσι μόνο τότε έπαιρναν ακριβώς από μισό.
- Κυρίως μετά το θάνατο του πατέρα ή και όταν δεν χωρούσε το σπίτι. Ο χωρισμός γινόταν πρόωρα μόνο όταν υπήρχε φιλονικία μεταξύ των αδερφών για τυχόν άνιση μεταχείρηση.
- Όποιο διάλεγαν οι γονεία αλλά και κάποτε ο μικρότερος όπως συνηθιζόταν
- Αν δεν είχε αγόρια.
- Συνήθως όχι. Σώγαμπροι κυρίως πήγαιναν οι φτωχοί.
- Ανάλογα με τη συμπάθεια που έτρεφαν οι γονείς σε κάποιο από τα κορίτσια
- Δεν πήγαινε σώγαμπρος αν δεν έγραφε ο πεθερός μέρος της περιουσίας στο σώγαμπρο(Φυσικά συμβόλαι δεν γινόταν. Η συμφωνία γινότανε προφορικά με παρουσία μαρτύρων)
- Ο γαμπρός(σώγαμπρος) κρατούσε πάντα το ονομά του. Υπήρχε περίπτωση, σπάνια βέβαια, η νύφη να κρατά το δικό της πατρικό επώνυμο ή στο χωριό να λένε το σώγαμπρο όχι με το επώνυμό του αλλά "ο γαμπρός του…"
- Πρώτα και δεύτερα ξαδέρφια δεν επιτρεπόταν να παντρευτούν. Υπήρξε περίπτωση που ο γαμπρός κατέβαλε χρηματικό ποσό για να συνάψη γάμο με δεύτερη ξαδέρφη του.
- Ναι
- Μπορούσαν αν είχαν μόνο κοινό επώνυμο χωρίς να υπάρχει συγγένεια
- Σπανιότατα και μόνο για λόγους τιμής. Διαζύγιο μπορούσε να ζητήσει και ο άνδρας και η γυναίκα.
- Ο νονός του γαμπρού
- Το πρώτο παιδί βάφτιζε αυτός που στεφάνωσε το ζευγάρι ενώ τα υπόλοιπα παιδιά μέλη της οικογένειας αυτού που στεφάνωσε το ζευγάρι
- Προτιμούσαν να είναι φίλος αλλά και κοινωνικά και οικονομικά ανώτερος. Βέβαια τέτοιες περιπτώσεις σπάνιζαν γιατί δεν επιτρεπόταν να αλλάξει κάποιος κουμπάρο.
- Απαγορευόταν
- Όχι γιατί υπήρχε μεταξύ τους πνευματική συγγένεια σύμφωνα με τα ήθη του χωριού.
- Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση
- Η προίκα αποτελούνταν από τα ρούχα της νύφης μόνο, ή μια ψάθα ένα καθρέφτη, μασιά για τη φωτιά, φτυάρι και κάποια δώρα των συγγενών Η λάμπα πετρελαίου ήταν απαραίτητη.
- Προφορικά και με παρουσία μαρτύρων
- Όχι
- Όχι(Μόνο κρυφά από το γαμπρό έδινε η μαννά του κοριτσιού 2-3 λίρες)
- Όχι
- Αν είχε τότε ο πατέρας υποσχόταν να δώσει
- Εφόσον υπήρχαν μια αγελάδα, ένα πρόβατο κλπ.
- Ο πατέρας προσπαθούσε να τα μοιράσει εξίσου σε όλα τα κορίτσια εκτός αν κάποιο είχε μια κάποια αναπηρία(πνευματική ή σωματική)που έπαιρνε πιο πολλά
- Όχι
- Σε όλα τα παιδιά ανεξαίρετα.
- Μόνο σε περίπτωση θανάτου του πατέρα υποχρεώνονταν τα αδέρφια να συνεισφέρουν στην προίκιση.
- Είχε το δικαίωμα να ζητήσει γιατί η προίκα της αποτελούνταν κυρίως από οικιακά σκεύη και ρουχισμό
- Η προίκα επιστρεφόταν στον πατέρα της αν βέβαια το επιθυμούσε ο ίδιος και είχε άλλα παιδιά.
- Έδινε χρήματα(κυρίως λίρες 5 ως 6) Η προσφορά αυτή λεγόταν "μπαμπά χάκ' "(το δικαίωμα στον πατέρα)
- Ο πατέρας του γαμπρού
- Πριν το γάμο όταν αποφασιζόταν ο αρραβώνας ακόμα, με παρουσία μαρτύρων ή των "προξενητάδων" που πήγαιναν να ζητήσουν τη νύφη.
- Ο πατέρας και η νύφη η οποία έπαιρνε το μερίδιο της κρυφά για να μη προσβληθεί ο γαμπρός
- Όχι, γιατί τα όσα έδινε σχεδόν ξοδεύονταν σαν έξοδα αρραβώνα σώρα στο γαμπρό κ.λ.π.
- Κυρίως μετά το θάνατο του πατέρα Εκτός αν το αγόρι είχε ανάγκες, (αναγκαζόταν να κτίσει σπίτι, είχε έξοδα για αρρώστειες κλπ.)
- Όλα τα αγόρια έπαιρναν το ίδιο μερίδιο
- Συνήθως ήταν μικρότερο απ'ότι των αγοριών με σχέση γύρω στα 2/3.
- Προοφορικά και γύρω στα 1930 άρχισε να συντάσσεται διαθήκη
- Πρώτα μοιραζόταν σε μερίδια και μετά έριχναν κλήρο Σπάνια ο πατέρας αποφάσιζε αυτόβουλα
- Η γυναίκα έπαιρνε πάντα το 1/4 της περιουσίας και το υπόλοιπο μοιραζόταν μεταξύ των παιδιών εξίσου. Καμμιά φορά τα κορίτσια έπαιρναν λιγότερο μερίδιο
- Κρατούσε το 1/4 της περιουσίας και το υπόλοιπο επιστρεφόταν στα αδέρφια και αδερφές του άνδρα
- Οι κόρες του
- Αν δεν είχε άλλους κληρονόμους ναι
- Μόνο αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
- Κυρίως παιδιά συγγενών και σπανιώτερα ορφανά.
- Όλα τα δικαιώματα που είχε ένα παιδί που κληρονομεί τους φυσικούς του γονείς