Πετρωτά

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Πετρωτά
  4. 390
  5. Πετρωτών
  6. Ορεστιάδας
  7. Έβρου
  8. Καρά-μπαά(τουρκιστ: Μαύρο αμπέλι)
  9. Οι κάτοικοι είναι γηγενείς.
  10. Όχι
  11. Όχι
  12. Μιλούσαν "Καραμπαϊώτικα" δηλ. την τοπική διάλεκτο
  13. Υπήρχε παρεκκλήσι, άγνωστο πότε κτίστηκε Η σημερινή εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών κτίστηκε στα 1834.
  14. Όχι. Οικογενειακές εκκλησίες δεν υπήρχαν.
  15. Ένα.
  16. Άγνωστο πότε. Πάντως πριν το 1834
  17. Κυρίως η εξόρυξη λίθων(λατομία), υλοτομία και γεωργία σαν συπληρωματική απασχόληση.
  18. Δημητριακά κυρίως και αμπελοκαλλιέργειες.
  19. Όλα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση. Εμπόριο δεν διεξαγόταν.
  20. Καλλιεργείται σιτάρι από παλιά και λίγα αμπέλια. Μετά το 1940 με σπόρο από τη Βουλγαρία καλλιεργείται και ο ηλιόσπορος συστηματικά.
  21. Ήταν κεφαλοχώρι.
  22. Καμμία.
  23. Όχι
  24. Πάνω από 120 στρέμματα.
  25. Περίπου δέκα οικογένειες.
  26. Γύρω στα 80 στρέμματα.
  27. Υπήρχε από παλιά. Εκτρεφόταν κυρίως αιγοπρόβατα, αγελάδες και βούβαλα για μεταφορές.
  28. Μετά το 1950
  29. Υπήρχαν περίπου 15 τσελιγκάτα. Σήμερα δεν υπάρχουν
  30. Όχι
  31. Υπήρχαν βιοτεχνίες εξόρυξης λίθων που προορίζονταν για μυλόπετρες, καθώς και βιοτεχνίες κατεργασίας και εξαγωγής τους στην Τουρκία και Βουλγαρία.
  32. Όχι
  33. Υπήρχε σχετική οργάνωση που επιτηρούνταν από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο το οποίο δικαιούνταν να προσλαμβάνει, να απολύει, να αποζημιώνει τους Κοινοτικούς άρχοντες, καθώς και να επιβάλλει φόρους.
  34. Πλήρωναν το "ναντιέ"(είδος φορολογίας για ακίνητη περιουσία), το φόρο της δεκάτης για την γεωργική παραγωγή, και τον "μπιντέλ" για αποφυγή κατάταξης στο στρατό. Πλήρωναν στους "μπελιμιτζήδες"(εισπράκτορες του Τουρκικού Δημόσιου)
  35. Χωρίζονταν σε τρείς τάξεις : τους "τσιορπατζήδες"δηλ. τους ευκατάστατους, τους "καλονοικοκυραίους"(μεσαίους) και τους φτωχούς. Ξεχώριζαν από την ενδυμασία, οι τσορμπατζήδες φορούσαν "κόζις"(προβιές) ενώ οι φτωχοί φορούσαν χειροποίητα ρούχα.
  36. Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Όλα τα κοινωφελή έργα έγιναν με προσωπική εργασία χωρίς καμμιά αμοιβή
  37. Ήταν υποχρεωτική για όλους τους οικογενειάρχες. Γυναίκες δε συμμετείχαν ποτέ, όπως και νέοι άνδρες που δεν είχαν οικογένεια.
  38. Τον τιμωρούσαν σε συνηθισμένη τιμωρία τους ραβδισμούς ανάλογα με τη σοβαρότητα του παραπτώματος.
  39. Φαινόμενο συνηθισμένο από πολύ παλιά και κυρίως σε γεωργικές εργασίες(θέρος,τρύγος) καθώς και σε περιπτώσεις που κτίζανε σπίτια, αποθήκες κλπ.
  40. Ναι
  41. Ήταν περισσότερο αναπτυγμένη κυρίως σε γεωργικές ασχολίες(σκάψιμο) και σε οικιακές ασχολίες(κέντημα, υφαντική, μεγάλωμα παιδιών)
  42. Τον αφέντη(πατέρα του άνδρα), τη μανίτσα(μάννα του άνδρα) τους "μπασιάδες" και "μπασιούδια"(μεγαλύτερα κ΄μικρότερα αδέρφια του άνδρα), τις "κυράτσες" κ΄τις "κυρατσούδες"(μεγαλύτερες κ΄μικρότερες αδερφές του άνδρα) τον άνδρα, τη γυναίκα και τα παιδιά τους.
  43. "Μπαμπά" τον πατέρα και "μάννη" τη μητέρα
  44. Παπού
  45. "Μπάμπου"
  46. Παπού
  47. "Μπάμπου"
  48. "Αγγόνια"
  49. "Αγγόνια"
  50. "Μπάντη" τα μεγαλύτερα κ΄με το όνομα τα πιο μικρά.
  51. "Τσάτση"¨τις μεγαλύτερες κ΄ με το όνομα τους τις μικρότερες.
  52. Όχι
  53. Όχι
  54. Με το όνομά τους
  55. "Νταή"
  56. "Μαννιά"
  57. "Νταή" και "Μαννιά"
  58. Στο όνομα τους
  59. "Αγόρι μ' " και "Κουρίτσι μ' "
  60. Όχι
  61. "Δυμάρκα"
  62. "Συμπέθερε" και "Συμπεθέρα"
  63. "Αφέντη"
  64. "Μάννη"
  65. "Μπασιούδια" κ΄ "μπασιάδες" κ΄"Κυράτσα" "κυρατσούδα"
  66. "Αφέντη"
  67. "Μάννα"
  68. "Μπασιάδις, μπασιούδια" κ΄"κυράτσις, κυρατσούδια"
  69. "Γαμπρέ μ' "
  70. "Γαμπρούδι μ' "
  71. "Μπασιά" τα πιο μικρά κ΄γαμπρέ μ' τα μεγαλύτερα.
  72. "Νυφούδα"
  73. ¨"Νυφούδα"
  74. Γυναίκα ή στο όνομα της(Μπάμπου όταν γερνούσε) Άντρα ή στο ονομά του(παπου όταν γερνούσε)
  75. Τα πρωτότοκα από την πατέρα ή τη μητέρα του άνδρα. Για τα υπόλοιπα διάλεγαν άλλα οικογενειακά ή ανάλογα με τη μέρα της βάφτισης. Ο νονός έδινε όνομα ξένο, μόνο σε συννενόηση με τους γονείς.
  76. Οι γυναίκες ασχολούνταν με τις δουλειές του σπιτιού και την άνοιξη βοηθούσαν τους άνδρες τους σε αγροτικές ασχολίες, χωρίς όμως να συμμετέχουν στη σπορά που θεωρούνταν καθαρά ανδρική δουλειά.
  77. Σκάψιμο την άνοιξη, θερισμό το καλοκαίρι και αλωνισμό. Το φθινόπωρο βοηθούσαν στον τρύγο των αμπελιών.
  78. Βοηθούσαν στη βοσκή των αιγοπροβάτων στο άρμεγμα, στο κούρεμα και πότε πότε και στο πότισμα.
  79. Καμμιά
  80. Οι γυναίκες συμμετείχαν κυρίως στο καθάρισμα των περιοχών που επρόκειτο να εγκατασταθούν βιοτεχνίες εξόρυξης και κατεργασίας λίθων(στα νταμάρια)
  81. Καλλιέργεια χωραφιών, υλοτομία, λατομία
  82. Από 8-10 χρονών βοηθούσαν βοσκόντας τα ζώα στα λιβάδια. Στα κορίτσια βοηθούσαν στην ανατροφή των μικρών παιδιών ή την περιποίηση των γερόντων. Τα αγόρια βοηθούσαν τους πατεράδες.
  83. Παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία που είχαν
  84. Κανονική ηλικία για τη γυναίκα τα 20 χρόνια ενώ για τον άνδρα τα 22(μετά το Στρατό) Η γυναίκα ήταν σχεδόν πάντα μικρότερη από τον άνδρα.
  85. Συνηθιζόταν να είναι από το ίδιο χωριό ή από χωριά με γηγενείς κατοίκους όπως ο Πεντάλοφος, Σπήλαιο, Θεραπειό, Μηλιά, και από Μπάρα και Γυαλιά(χωριά που σήμερα δεν υπάρχουν)
  86. Εγκαθίσταντο στο πατρικό του γαμπρού.
  87. Έφερναν τις γυναίκες στο πατρικό τους σπίτι Ζούσαν και εργάζονταν όλοι μαζί. Αν υπήρχε πρόβλημα χώρου τότε συνήθως ο μεγαλύτερος αδερφός έκτιζε σπίτι δικό του κατά προτίμηση κοντά στο πατρικό.
  88. Όσο ζούσε ο πατέρας ήταν αδιαίρετη. Μετά το θανατό τυο η περιουσία μοιραζόταν στα αδέρφια εξ ίσου. Σε περίπτωση που υπήρχαν αδερφές τότε η αδερφή έπαιρνε το μισό από ότι ο αδερφός. Αν ήταν αγόρι και κορίτσι μόνο τότε έπαιρναν ακριβώς από μισό.
  89. Κυρίως μετά το θάνατο του πατέρα ή και όταν δεν χωρούσε το σπίτι. Ο χωρισμός γινόταν πρόωρα μόνο όταν υπήρχε φιλονικία μεταξύ των αδερφών για τυχόν άνιση μεταχείρηση.
  90. Όποιο διάλεγαν οι γονεία αλλά και κάποτε ο μικρότερος όπως συνηθιζόταν
  91. Αν δεν είχε αγόρια.
  92. Συνήθως όχι. Σώγαμπροι κυρίως πήγαιναν οι φτωχοί.
  93. Ανάλογα με τη συμπάθεια που έτρεφαν οι γονείς σε κάποιο από τα κορίτσια
  94. Δεν πήγαινε σώγαμπρος αν δεν έγραφε ο πεθερός μέρος της περιουσίας στο σώγαμπρο(Φυσικά συμβόλαι δεν γινόταν. Η συμφωνία γινότανε προφορικά με παρουσία μαρτύρων)
  95. Ο γαμπρός(σώγαμπρος) κρατούσε πάντα το ονομά του. Υπήρχε περίπτωση, σπάνια βέβαια, η νύφη να κρατά το δικό της πατρικό επώνυμο ή στο χωριό να λένε το σώγαμπρο όχι με το επώνυμό του αλλά "ο γαμπρός του…"
  96. Πρώτα και δεύτερα ξαδέρφια δεν επιτρεπόταν να παντρευτούν. Υπήρξε περίπτωση που ο γαμπρός κατέβαλε χρηματικό ποσό για να συνάψη γάμο με δεύτερη ξαδέρφη του.
  97. Ναι
  98. Μπορούσαν αν είχαν μόνο κοινό επώνυμο χωρίς να υπάρχει συγγένεια
  99. Σπανιότατα και μόνο για λόγους τιμής. Διαζύγιο μπορούσε να ζητήσει και ο άνδρας και η γυναίκα.
  100. Ο νονός του γαμπρού
  101. Το πρώτο παιδί βάφτιζε αυτός που στεφάνωσε το ζευγάρι ενώ τα υπόλοιπα παιδιά μέλη της οικογένειας αυτού που στεφάνωσε το ζευγάρι
  102. Προτιμούσαν να είναι φίλος αλλά και κοινωνικά και οικονομικά ανώτερος. Βέβαια τέτοιες περιπτώσεις σπάνιζαν γιατί δεν επιτρεπόταν να αλλάξει κάποιος κουμπάρο.
  103. Απαγορευόταν
  104. Όχι γιατί υπήρχε μεταξύ τους πνευματική συγγένεια σύμφωνα με τα ήθη του χωριού.
  105. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση
  106. Η προίκα αποτελούνταν από τα ρούχα της νύφης μόνο, ή μια ψάθα ένα καθρέφτη, μασιά για τη φωτιά, φτυάρι και κάποια δώρα των συγγενών Η λάμπα πετρελαίου ήταν απαραίτητη.
  107. Προφορικά και με παρουσία μαρτύρων
  108. Όχι
  109. Όχι(Μόνο κρυφά από το γαμπρό έδινε η μαννά του κοριτσιού 2-3 λίρες)
  110. Όχι
  111. Αν είχε τότε ο πατέρας υποσχόταν να δώσει
  112. Εφόσον υπήρχαν μια αγελάδα, ένα πρόβατο κλπ.
  113. Ο πατέρας προσπαθούσε να τα μοιράσει εξίσου σε όλα τα κορίτσια εκτός αν κάποιο είχε μια κάποια αναπηρία(πνευματική ή σωματική)που έπαιρνε πιο πολλά
  114. Όχι
  115. Σε όλα τα παιδιά ανεξαίρετα.
  116. Μόνο σε περίπτωση θανάτου του πατέρα υποχρεώνονταν τα αδέρφια να συνεισφέρουν στην προίκιση.
  117. Είχε το δικαίωμα να ζητήσει γιατί η προίκα της αποτελούνταν κυρίως από οικιακά σκεύη και ρουχισμό
  118. Η προίκα επιστρεφόταν στον πατέρα της αν βέβαια το επιθυμούσε ο ίδιος και είχε άλλα παιδιά.
  119. Έδινε χρήματα(κυρίως λίρες 5 ως 6) Η προσφορά αυτή λεγόταν "μπαμπά χάκ' "(το δικαίωμα στον πατέρα)
  120. Ο πατέρας του γαμπρού
  121. Πριν το γάμο όταν αποφασιζόταν ο αρραβώνας ακόμα, με παρουσία μαρτύρων ή των "προξενητάδων" που πήγαιναν να ζητήσουν τη νύφη.
  122. Ο πατέρας και η νύφη η οποία έπαιρνε το μερίδιο της κρυφά για να μη προσβληθεί ο γαμπρός
  123. Όχι, γιατί τα όσα έδινε σχεδόν ξοδεύονταν σαν έξοδα αρραβώνα σώρα στο γαμπρό κ.λ.π.
  124. Κυρίως μετά το θάνατο του πατέρα Εκτός αν το αγόρι είχε ανάγκες, (αναγκαζόταν να κτίσει σπίτι, είχε έξοδα για αρρώστειες κλπ.)
  125. Όλα τα αγόρια έπαιρναν το ίδιο μερίδιο
  126. Συνήθως ήταν μικρότερο απ'ότι των αγοριών με σχέση γύρω στα 2/3.
  127. Προοφορικά και γύρω στα 1930 άρχισε να συντάσσεται διαθήκη
  128. Πρώτα μοιραζόταν σε μερίδια και μετά έριχναν κλήρο Σπάνια ο πατέρας αποφάσιζε αυτόβουλα
  129. Η γυναίκα έπαιρνε πάντα το 1/4 της περιουσίας και το υπόλοιπο μοιραζόταν μεταξύ των παιδιών εξίσου. Καμμιά φορά τα κορίτσια έπαιρναν λιγότερο μερίδιο
  130. Κρατούσε το 1/4 της περιουσίας και το υπόλοιπο επιστρεφόταν στα αδέρφια και αδερφές του άνδρα
  131. Οι κόρες του
  132. Αν δεν είχε άλλους κληρονόμους ναι
  133. Μόνο αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  134. Κυρίως παιδιά συγγενών και σπανιώτερα ορφανά.
  135. Όλα τα δικαιώματα που είχε ένα παιδί που κληρονομεί τους φυσικούς του γονείς