Καβάσιλας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Καβάσιλας
  4. 565
  5. Δήμος Βέροιας
  6. Ημαθίας
  7. Δεν υπάρχει
  8. Οι κάτοικοι του χωριού ήταν και είναι εντόπιοι, Πρόσφυγες, και Σαρακατσάνοι.
  9. Οι Πρόσφυγες και Πόντιοι, αρκετοί είναι, Σαρακατσάνοι είναι 2 μόνο οικογένειες.
  10. Οι Σαρακατσάνοι ήσαν σκηνίτες.
  11. Πάντα μιλούσαν ελληνικά εκτός από τους Ποντίους που μιλούσαν Ποντιακά.
  12. Μία (1) εκκλησία πάντα υπήγρχε και υπάρχει
  13. Η μία ήταν του χωριού.
  14. Ένα (1)
  15. Από το 1912
  16. Οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων ήσαν περισσότερο η γεωργία και κατόπιν ερχόταν η κτηνοτροφία.
  17. Καλλιεργούνται σιτάρι, βαμβάκι, καλαμπόκι και φασόλια.
  18. Όλα τα παραπάνω προορίζονταν για αυτοκατανάλωση και μόνο το σιτάρι το εμπορεύονταν
  19. Συνεχίζεται η καλλιέργεια του βαμβακιού. Από το 1965 όμως έχουμε και νέες καλλιέργειες. Ζαχαρότευτλα, ροδάκινα, αχλάδια, αχλάδια και μήλα
  20. Ήταν τσιφλίκι.
  21. Μισά έπαιρναν οι γαιοκτήμονες και μισά ανήκαν στους καλλιεργητές.
  22. Όχι
  23. Από 40-42 στρέμματα
  24. 20 άτομα περίπου
  25. 15 στρέμματα περίπου
  26. Ναί αλλά όχι μεγάλη.
  27. Από το 1935-1938
  28. Δεν υπήρχαν
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Πολύ παλαιά ήσαν οι Μουχτάρηδες. Αργότερα έγινε κοινότητα. Η έδρα όμως της κοινότητας δεν ήταν εδώ, ήταν σ' ένα διπλανό χωριό την Επισκοπή Βεροίας. Εδώ υπήρχε ένας κοινοτικός Σύμβουλος.
  33. Πλήρωναν στην κοινότητα
  34. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις. Πλούσιοι και φτωχοί βέβαια υπήρχαν και τότε, αλλά δεν υπήρχε κανένα διακριτικό γνώρισμα.
  35. Ήταν πολύ συνηθισμένο οι κάτοικοι να βοηθούν στα έργατου χωριού χωρίς αμοιβή βέβαια.
  36. Ήταν υποχρεωτική από 17-18 χρονών για όλους τους άνδρες. Οι γυναίκες όμως δε συμμετείχαν.
  37. Αν αρνιόταν τον έβαζαν να πληρώσει φόρο στην κοινότητα. Εκτός αν είχε μέσο, ήταν κανένας σύμβουλος και δεν πλήρωνε.
  38. Μάλιστα. Η μία οικογένειαβοηθούσε την άλλη κυρίως σε γεωργικές εργασίες, όταν αυτή τελείωνε τις δικές της.
  39. Η αλληλοβοήθεια ίσχυε στο χωριό μας σ' ότι παρουσιάζονταν σε μια οικογένεια και δεν μπορούσε μόνη της να "βγάλει" πέρα.
  40. Η αλληλοβοήθεια ήταν αναπτυγμένη μεταξύ των γυναικών, κυρίως σε βιοτεχνικής φύσης εργασίες.
  41. 25 μέλη το ανώτερο και 10 μέλη το λιγότερο. Ήσαν οι παπούδες, γιαγιάδες, ζευγάρια νιόπαντρα τα παιδιά της, κουνιάδοι, κουνιάδες κ.ά.
  42. Πατέρα και μάνα
  43. Παππού
  44. Μανιά
  45. Παππού
  46. Μανιά
  47. Με τα βαπτιστικά τους ονόματα.
  48. Το ίδιο
  49. Το μεγαλύτερο Μπέμπη, τον μικρότερο τσίτσι.
  50. Την μεγαλύτερη Ντόντο
  51. Είχε την πρωτοκαθεδρία, τον έστελναν για ψώνια.
  52. Όχι
  53. Με τα ονόματά τους
  54. Μπάρμπα
  55. Τέτου
  56. Το ίδιο όπως και τους προηγούμενους
  57. Με τα ονόματα
  58. Με τα ονόματα
  59. Όχι
  60. Προγόνια και στις 2 περιπτώσεις
  61. Ντιτμάρκα
  62. Συμπεθέρια
  63. Πατέρα
  64. Μάνα
  65. Αφέντη τον αδελφό και μπόζα την αδελφή
  66. Πατέρα
  67. Μάνα
  68. Κουνιάδο, κουνιάδα
  69. Στο όνομά του
  70. Στο όνομά του
  71. Μπέμπη αν ήταν μεγαλύτερος αλλιώς με το όνομα του
  72. Ντόντο αν ήταν μικρή
  73. Νύφη
  74. Με το όνομα και ο ένας και η άλλη
  75. Σ' όλες τις περιπτώσεις, ο νονός διάλεγε και είχε δικαίωμα να βάλει όποιο όνομα ήθελε. Ούτε και στο α΄αγόρι ή α΄κορίτσι.
  76. Εκτός από τις δουλειές του σπιτιού, οι γυναίκες πήγαιναν στο χωράφι, για ξύλα και για νερό.
  77. Στα χωράφια
  78. Δεν ανακατεύονταν
  79. Δεν ασχολούνταν ποτέ με την αλιεία.
  80. Δεν υπήρχαν.
  81. Την κτηνοτροφία
  82. Από μικρά 7 χρονών τα αγόρια βοηθούσαν στην κτηνοτροφία, ενώ τα κορίτσια στο τσάπισμα, σκάλισμα.
  83. Παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία
  84. Ηκατάλληλη ηλικία για τη γυναίκα ήταν 19 χρονών. Για τον άνδρα 19-20 χρονών. Συνηθισμένο ήταν η γυναίκα να είναι 3-4-5 χρόνια μεγαλύτερη.
  85. Δεν ήταν υποχρεωτικό να είναι από το ίδιο χωριό. Στο χωριό μας πήραν νύφες από τα Γρεβενά, Κοζάνη, Θεσ/νίκη, Αλεξάνδρεια, Βέροια.
  86. Στοπατρικό του γαμπρού.
  87. Μάλιστα. Όλοι έφερναν τις γυναίκες μέσα στο πατρικό. Ο καθένας είχε από ένα δωμάτιο. Δούλευαν, έτρωγαν όλοι μαζί. Το ταμείο ήταν κοινό.
  88. Πριν τον πόλεμο κρατούσαν την περιουσία αδιαίρετη ύστερα όμως όταν καταλάβαινε ο πατέρας ό,τι πλησιάζει το τέλος του έκαμνε διαθήκη.
  89. Χώριζαν για ν' ανοίξουν δικά τους σπίτια για τους παραπάνω λόγους κυρίως όμως, γιατί δε συμφωνούσαν.
  90. Συνήθως έμεναν με το μικρότερο γιο, πολλές φορές όμως με όποιον ήθελαν οι γονείς.
  91. Όταν δεν είχαν αγόρι ή όταν ο γαμπρός ήταν φτωχός και δεν είχε καθόλου περιουσία, έμπαινε σε μια οικογένεια σώγαμπρος.
  92. Όχι κατά κανόνα πλήν εξαιρέσεων.
  93. Για το μεγαλύτερο.
  94. Όχι
  95. Σπανιότατα, έπαιρνε το όνομα του πεθερού. Συνήθως κρατούσε το δικό του. Αυτό έπαιρναν και τα παιδιά του.
  96. Όταν ήσαν α΄, β΄εξαδέλφια. Δεν έγινε ποτέ γάμος όμως μεταξύ πρώτων εξαδέλφων.
  97. Δεν έτυχε ούτε τέτοια περίπτωση
  98. Όχι. Παντρεύονταν χωρίς καμμιά δυσκολία.
  99. Όχι
  100. Ο νονός του γαμπρού
  101. Όλα τα παιδιά τα βάπτιζε ο νονός που είχε στεφανώσει το ζευγάρι.
  102. Αν άλλαζε κουμπάρο προτιμούσε κανένα φίλο.
  103. Επιτρεπόταν ο γάμος.
  104. Όχι
  105. Δεν έτυχε στο χωριό μας δυο άτομα να γίνουν αδελφοποιτοί.
  106. Του ίδιου φύλου (άνδρας με άνδρα, γυναίκα με γυναίκα) μπορούσαν να γίνουν αδελφοποιτοί.
  107. Υπήρχε ο θεσμός, αλλά συνήθως δεν είχαν να δώσουν τίποτε. Μόνο ο άνδρας έπρεπε να κρεμάσει στη γυναίκα φλουριά, όσο το δυνατόν περισσότερα.
  108. Η προικοδοσία γινόταν προφορικά, αφού έδιναν φλουριά που τα κρεμούσαν την ώρα του γάμου.
  109. Όχι
  110. Δεν υπήρχαν προικοσύμφωνα.
  111. Καθόλου
  112. Όχι
  113. Δεν υπήρχε κανένα έθιμο. Αν υπήρχε προίκα την έπαιρναν όπως τύχαινε. Καμμιά φορά η τελευταία κόρη έπαιρνε περισσοτερα.
  114. Όχι. Μοιράζονταν έτσι ώστε να πάρουν όλες.
  115. Συνήθως η μητέρα δεν είχε προίκα για να μεταβιβασθεί στα παιδιά.
  116. Όχι
  117. Είχε το δικαίωμα να ζητήσει αλλά δεν έπαιρνε προίκα όπως είπαμε
  118. Επιστρεφόταν η προίκα της αν υπήρχε βέβαια, και αν πέθαινε πολύ σύντομα από το γάμο της
  119. Ο γαμπρός δεν έδινε στον πεθερό τίποτε. Μόνο δώριζε στους αδελφούς της νύφης παπούτσια.
  120. Τα έξοδα εννοείται μαζί τα έκαμναν
  121. Τα έδιναν το Σάββατο, την παραμονή του γάμου.
  122. Τα δέλφια της νύφης
  123. Βεβαίως (αλλάζει στην ερώτηση το "γαμπρός" με το "πεθερός")
  124. Όταν αποφάσιζε ο πατέρας των αγοριών.
  125. Δεν υπήρχε κανονισμός για το μοίρασμα της περιουσίας. Γενικά όμως αυτός που κοίταζε τους γονείς έπαιρνε παραπάνω.
  126. Αν έπαιρναν, θάπαιρναν λιγότερο τα κορίτσια.
  127. Συνήθως με διαθήκη.
  128. Μόνος συνήθως ο πατέρας αποφάσιζε.
  129. Στην γυναίκα αναλογούσε το 1/4 της περιουσίας.
  130. Αν δεν υπήρχαν παιδιά είχαν κληρονομικά διακιώματα και τα αδέλφια του γαμπρού.
  131. Οι κόρες του.
  132. Μπορούσε να κληρονομήσει και στις δυο περιπτώσεις.
  133. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  134. Παιδιά συγγενών
  135. Τίποτε σίγουρο.